32e JAARGANG
DONDERDAG 18 SEPTEMBER 1941
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
8-7-6-0-0
WEERINGER COURANT
Hoofdredacteur
Corn. J. Bosker, Wielingen.
Verschijnt clkcn
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 1.30.
AD VERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.60
Iedere regel meer f 0.12
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU:
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
Palingsmokkel rond hel
Usselmeer
Felle strijd tusschen visscher
cn politieman.
Padngsmokkel rond het ïJsselmeer
Gemeentepolitie en marechaussee
vechten een verbitterden en dikwijls
felle strijd.doch even dikwijls tever
geefs. Want de visschers zijn slim en
deze „palingoorlog" wordt door velen
als een soort sport opgevatduizend
en een truc wordt verzonnen om de
palinkjes, die kleiner zijn dan 28 cm.
bij duizenden ponden te lossen en in
de handel te brengen.
En omgekeerd verzint de politie tal-
looze listen zij verschijnt onverwacht
en midden in de nacht kruipt onder
vrachtwagens en woelt kisten met nor
male paling om en om, totdat de onder-
maatsche van onder een dubbele bodem
te voorschijn komtmet kleine, snelle
bootjes patrouilleert zij over het ÏJssel
meer. Maar toch hoewel de gemeen
tepolitie van Bunschoten-Spakenburg
positief weet, dat van de 200~venters,
die het dorp telt, 150 leven van onder-
maatsche paling, lukt het haar niet
deze clandestiene handel schaakmat te
krijgen, omdat de visschers de omstan
digheden mee hébben en torens de
meest uitzonderlijke wegen bewandelen,
aldus lezen we in „Het volk"
l
Ze sturen zelfs ondermaatsche paling
over de post of geven ze met den bode
meeZoo gaat het in Bunschoten-
Spakenburg zoo gaat het ook in ande
re visschersplaatsen aan de rand van
het ÏJsselmeer.
Wanneer men dit euvel de kop zou
willen indrukken aldus Bunschotens
burgemeester, de heer v. d. Berg, dan'
FE u i LIE TON.
HET LOT No. 128713.'
ROMAN VAN:
VICTOR VAN DUKE.
10.)
„Geachte juffrouw, mag ik U er op
attent maken, dat U zich in het eerste
hotel van de stad bevindt. Mag ik U een
eenvoudiger hotel aanbevelen, waar U
ook heel goed bediend wordt
Als ik naar Uw hotel kom. wensch ik
ook hier bediend te worden onderbrak
Leny hem uit de hoogte. „Over de prijs
heb ik alleen te beslissen. Maakt U even
de rekening op, dan zal ik die vooruit
hetalen. Ik begrijp natuurlijk, dat U
eenige zekerheid wilt hebben. Wendt U
zich gerust tot de firma Albert Visser.
De directeur zal U gaarne zelf alle in
lichtingen geven."
„Maar dame
De directeur wilde protesteeren. Doch
opnieuw onderbrak" Leny hem en vroeg
om de rekening. Na een half uur ver
liet zij het hotel, begeleid door den diep
buigenden directeur en de andere hotel-
employe's.
De chauffeur, die zich al ongerust had
gemaakt over zijn vrachtprijs, zag deze
overdreven vriendelijkheid en .was vol
komen gerustgesteld. Als de directeur
van het Centraal-Hotel zich met haar
bemoeide, dan moest deze eenvoudig
gekleede vrouw wel de moeite waard
zijn en behoefde hij niet bang te zijn
voor zijn geld
Hij verwonderde zich niet meer, toen
hem bevolen werd naar de duurste mo-
is het noodzakelijk, dat men het geheele
ÏJsselmeer afzet
Er bestaat namelijk nog een tweede
soort smokkelde handel buiten de
maximum-prijzen om. Omdat de vraag
grooter is dan de aanvoer, worden dik
wijls heele partijen paling „weggemof
feld" en komen niet op de afslag. Zij
vinden straks clandestien voor hoogere
prijzen wel hun weg.
De visschers zijn onuitputtelijk in het
uitdenken van nieuwe listen. Op een
morgen komt er een leege vischauto
over de weg gehobbeld. De politie in
formeert eens, waar de man heen wil.
„Oh, ik ga naar de stadop de markt
paling kopen." „Hm, ga je gang
maar."
Ondermaatsche in de étalage.
Even later volgt een onschuldige vee
auto. De hand van den politieman gaat
omhoog. „Mogen we eens even kijken
En zie tusschen het vee staan verschil
lende kisten met ondermaatsche paling.
De venter had natuurlijk gedacht als
ik eerst Bunschoten maar uit ben in
de stad heeft toch geen mensch meer
verstand van paling
Hier stippen we een ander euvel aan
de stedelijke politie houdt de onder
maatsche paling niet voldoende in de
gaten. Want laatst liep een Bunschoter
politieman door Utrecht te wandelen en
zag achter een étalageraam onder
maatsche paling !v
Overigens vindt men voor de „onder
maatsche" makkelijk een afzetgebied.
Zij vinden veelal ongerookt hun weg
naar de arbeidersbuurten voor 25 of 30
cent per pond. Gerookt wordt zij na
tuurlijk veel duurder bij dit proces
krimpen namelijk honderd pond tot
zestig pond terwijl er aan den rooker
ongeveer zes of zeven cent betaald dient
te worden.
Soms lukt het, een paar honderd pond
paling in beslag te nemen, maar dik
wijls vangt men ook niets en weet dat
er duizenden ponden passeeren. Het
inbeslaggenomene gaat naar den bur
gemeester, die het weer ter beschikking
stelt van het armbestuur.
De truc op het water.
Het is Vrijdagmiddag en bij de ingang
van de haven van Spakenburg ligt een
snelle motorboot met het opschrift
„marechaussee". Het is de brigade
Zaandam, die, samenwerkend met ee
nige ervaren mannen der visscherij-
inspectie, hier gekomen is voor een
„razzia!" Want Vrijdags vaart de \loot
binnen Spakenburgs haven is dan een
en al bedrijvigheid en "het oog wordt
geboeid door een bont spel van kleeder-'
drachten, plompe botters, bruine zeilen
en netten.
De officier der marechaussee, met een!
kijker in de hand,;£>^lt ons „We zijn
mette weinig méMchen vandaag. Zoo
juist wilden we een partij smokkelwaar
in beslag nemen, maar de visschers
drongen bij honderden tegelijk van alle
zijden op..,, we konden niets doen."
Hij plaatste de kijker voor de oogen
en wijst met de hand naar de open zee
„Ziet u daar dat roeibootje naast die
botter aanleggen Ik ben er zeker van.
dat er thans een leefnet met onder
maatsche paling wordt overgeladen
het haalt echtér weinig uit, erheen te
gaan. Want als we er zijn, is er niets
meer tz zien. De zak, die door middel
van kuiken blijft drijven, is dan reeds
lang overboord gegooid."
Dagelijks wordt deze „truc op het wa
ter" toegepastduizenden leef- oftewel
kleerzakken met ondermaatsche paling
worden des nachts met roeibootjes weer
opgevist
Terwijl we die middag met de mare
chaussee van Bunschoten naar Huizen
stoomden, werd onderweg zoo'n net op
gevist tweehonderd pond nietige pa
ling, die rusteloos door elkaar krioelde.
Ook hielden wij nog een schip^ aan,
maar deze hadden de marechaussee
reeds uit de verte zien aankomen
dus was alles „in orde." Tijdens de reis
hoorden we nog een paar interessante
bijzonderheden de bevolking van Spa
kenburg ontvangt de marechaussee
stuurs en met verzet. In Elburg en Vo-
lendam b.v. vat men de zaak soepeler
op. Daar ziet men de politie als men-
schen, die hun plicht moeten doen
loop je tegen de lamp, dan is dat be
roerd maar dan groet je ze toch de
volgende dag weer.
Spakenburg is echter beslister in zijn
houding tegenover de marechaussee.
Men groet niet en levert strijd. Hard
veroordeelen moet men dit ook weer
niet, want de visschers zijn tenslotte
stoere, karaktervaste kerels, die van hun
standpunt meenen. gelijk te hebben. Ze
beweren, dat de vjschstand er totaal
niet onder lijdt en ze deze handel noo-
dig hebben om te kunnen leven.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
PAARDEN VERSTOREN EEN
VOETBALWEDSTRIJD.
Het kan op een voetbalveld wel eens
warm toegaan, wanneer het publiek
zich met het spel gaat bemoeien en
spelers of scheidsrechter ter verant-|
woording roept. Het is ook wel eens
voorgekomen, dat een wedstrijd door
het ingrijpen van toeschouwers een on
tijdig einde kreeg, maar de plotselinge
interventie, die Zondagmiddag op een
sportveld aan de Laanslootscheweg te
Rotterdam het spel verstoorde, moet
toch wel zeer zeldzaam worden geacht.
Twee en twintig knaapjes waren daar
in spannende strijd gewikkeld en hup
pelden onverdroten achter >het leren
speeltuig aan, toen opeens vier paarden
van een naburige, weide het veld kwa
men oprennen. Zij toonden zich zeer
verstoord over de gang van zaken en
een van de vier beesten wond zich zóo
op, dat het op een 12-jarigen speler af
stormde en deze eenige malen in het
hoofd beet. Het hevig geschrokken
knaapje, dat bloedend gewond was, liet
het spel verder het spel en ging met zijn
vriendjes naar een dokter, die diep in
zijn voorraad krammetjes moest tasten,
want de groote paardentanden hadden
gemeene groeven achtergelaten. Ook de
politie kwam er aan te pas en zij orga
niseerden een klopjacht op de onvrien
delijke vervoeters, die ten slotte in de
omgeving werden opgespoord en in op
tocht naar het abattoir geleid. In dit
„huis van bewaring" moesten zij netjes
wachten tot de rechtmatige eigenaar
kwam opdagc-n.
VERMOGENSWAARDEN LEDEN
HUIS VAN ORANJE-NASSAU
VERBEURD VEKLAARD.
Het Rijkscommissariaat deelt mede
Wilhelmina van Oranje-Nassau houdt,
zonder iets geleerd te hebben uit den
loop der gebeurtenissen, halsstarrig vast
aan het bolsjewistisch-kapitalistische
front en plaatst zichzelf daarmede, bui
ten de gemeenschap van het nieuwe
Europa. Zij richt tot het staatshoofd en
de weermacht van het Groot-Duitsehe
Rijk verbazingwekkende scheldwoorden.
Zij spoort uit de verte de Nederlanders
op onverantwoordelijke wijze aan tot
het plegen van dadden van geweld tegen
de bezettende macht, welke slechts de
h&rdste represailles ten gevolge zouden
hebben.
In opdracht van den Rijkscommissa
ris voor het bezette Nederlandsche ge
bied heeft dientengevolge de commis
saris-generaal voor de Veiligheid op
grond van artikel 1 der Verordening
no. 33 1S40 omtrent het verbeurd ver-'
klaren van het vermogen van personen,
die een anti-Duitsch of tegen het Duit-'
sche Rijk gericht streven bevorderen,
bepaald, dat die vermogenswaarden van
de levende leden'Van het Huis Oranje-
Nassau worden verbeurd verklaard, wel
ke in het bezette Nederlandsche gebied
bevinden.
De verbeurdverklaring wordt door
hare openbare bekendmaking van kracht
(artikel 4, alinea 1 van de Verordening
no. 33/1940).
De verbeurdverklaarde vermogens
waarden zullen krachtens artikel 4 ali
nea 2 van de genoemde verordening
voor doeleinden ten algemeenen nutte
in het bezette Nederlandsche gebied
worden gebruikt, voor zoover deze waar
den niet voor den duur van den oorlog
voor de bezettende macht noodig zijn.
SLORDIG NEDERLANDSCH
Op de mulc-examens. Cijfers moeten
anders worden bepaald.
Krasse staaltjes van verwaarloosd
Nederlanösch op het schriftelijke exa
men Mulo geeft de heer D. L. Beyneveld
te Bergen (N.H.) in „De Mulo-School";
deze fouten zijn in de Fransch-Neder
landsche vertaling gemaakt. Wij nemen
er eenige van over bij de gezand, ho-
feling, verkleedde ballen gecostu-
meerde bals), hij zij, binnentreedend,
U rug, hij lag aan zijn meester uit, voor
zijnen Majesteit, Zijn Majesteit, de
twee eersten keren. Ook de punctuatie
liet zeer veel te wenschen.
Schr. noemt als voornaamste oorzaken
van deze slordigheid op de taal
le. de grooté klassen, die tot klassi
kaal nazien van schriftelijke vertalin
gen dwingen
2e. de bepaling, dat taal- en spelfou
ten geen invloed op het cijfer van de
examen-vertalingen hebben. Hetzelfde
euvel heeft zich vroeger op de eindexa
mens der middelbare scholen voorge
daan, maar is daar beteugeld door de
bepaling, dat deze vertalingen ook in
vloed op het cijfer voor Nederlandsch
hebben. Het Mulo-examen, zoo conclu
deert de heer Beyneveld, zal meer moe
ten waaroorgen, dat het schrijven van
zuiver Nederlandsch een goede ge
woonte voor de leerlingen wordt.
ZIJ, WIEN DE
WAPENEN ONTVIELEN.
Zij, wien de wapenen ontvielen,
die gewond geraakt zijn, hebben
het recht onpartijdig behandeld
te worden.
Dit is een recht voor vriend,
zoowel als voor vijand, er wordt
geen onderscheid gemaakt, als
na den slag de roode kruïssolda-
ten te hulp snellen om gewonden
te verzorgen.
Nederlanders, in het Oosten ligt
een taak voor U. Daar zal straks
de Nederlandsche Ambulance haar
heilzamen arbeid gaan verrichten
voor vriend en vijand.
Steunt de Nederlandsche Am
bulance met uw storting op giro
rekening
Nederlandsche ambulance.
Koninginnegracht 22,
's-Gravenhage.
dezaak van de stad te rijden. Die kleine
juffrouw scheen de heele wereld op zijn
kop te willen zetten. Wie' weet, misschien
had zij wel de hoofdprijs uit de loterij
getrokken Deze keer wachtte hij ge
duldig tot het meisje weer verscheen.
De firma Boot en Co. Had den naam
het voornaamste modehuis van Londen
te zijn, zij betrok haar modellen uit Pa
rijs en Weenen. Vandaar dat haar clien
tèle uit de voornaamste dames der stad
bestond. Het was dan ook begrijpelijk,
dat men niet te veel aandacht wijdde
aan Leny, toen zij' in haar kale mantel»
pakje door de draaideur binnenstapte.
Misschien een gezelschapsjuffrouw, die
een boodschap kwam brengen.
Een verkoopster vroeg 'haar onver
schillig „U wensch t
„Ik wilde verschillende japonnen uit
zoeken."
„Alstublieft
De verkoopster zei het een beetje sma
lend en nadat zij Leny een gemakkelij
ke stoel had aangeboden, waarin het
meisje plaats nam, ging zij naar de di
rectrice toe. Het was beter zichzelf niet
in een wespennest te steken. Mademoi-
selle Jeanne moest .dit zaakje maar zelf
opknappen.
Mademoiselle kwam, keek eens naar
Leny en had dadelijk haar oordeel klaar.
Het meisje was op de een of andere
manier aan een flink bedrag gekomen,
missohien had zij zich een rijke vriend
aangeschaft. In ieder geval zou zij van
mooie kleeren geen verstand hebben en
daarom konden zij wel wat ouderwet-
sche dingen aan haar kwijt.
Mannequins kwamenachter elkaar
lieten zij haar .verschillende japonnen
zien.
„Maar Mademoiselle," zei Leny, „wat
laat U mij allemaal voor rare modellen
zien Die zijn ouderwetsch. Ik wil het
beste en het nieuwste hebben wat U
op liet oogenblik bezit."
Mademoiselle verwonderde zich meer
en meer, hoe langer zij het meisje hielp.
Dit kleine onaanzienlijke persoontje wist
precies wat zij wilde en wat bij haar
persoonlijkheid paste. Ze keek achteloos
over de kostbare kleedingstukken heen,
die haar niet bevielen. De modellen, die
zij nader wilde bekijken, liet zij apart
houden, om die te passen. Leny genoot
van dit alles. Zij kocht en kocht, alles
wat zfj mooi vond, de eene japon na de
anderecomplets, mantels, avondja
ponnen. En het heerlijke gevoel, niet op
den prijs behoeven te letten.
Zij nam twee montmantels een zacht
glanzende persianermantel met een
groote bontkraag en een bruine veulen
mantel, bovendien een blauwvos.
Daarna kwamen de hoeden aan de
beurt en tenslotte de zijden ondergoe
deren. Er lag een heele uitstalling om
Leny heen, toen zij eindelijk klaar was.
Zij trok een chique, donkerblauw cos-
tuum aan, een gekleede blouse er onder,
een klein blauw hoedje en de blauwvos.
Aan de kas betaalde zij een aanzienlijk
bedrag, terwijl de rest werd voldaan bij
het bezorgen. Het heele personeel van
de firma begeleide Leny, toen zij de
zaak verliet. De chauffeur zette groote
oogen op, toen hij het verkleede meis
je naar de auto toe zag komen. Groote
hemelWat kostbare kleeding toch doet.
Het meisje zag er beslist uit als een
prinses.
Het was Leny alsof zij droomde, toen
zij weer in de taxi zat. Zij moest nu al
leen nog schoenen koopen, dan ging
zij naar huis terug.
HOOFDSTUK 6.
Leny stond er nu eenmaal op, Juffrouw
Haan mee te nemen naar het groote!
feest in het voornaamste hotel, waar'
zij nog nooit in haar leven was geweest.
Zij moest haar mooie zijden japon, aan-1
trekken en zag er keurig uit, toen zij na'
Leny uit de taxi stapte.
Leny had een nieuwe avondjapon
aangetrokken-van witte chiffon zonder'
eenige garneering, die haar figuur zeer
goed deed uitkomen en buitengewoon
goed paste bij haar zwarte haren, die
glanzend uit de hoog opgezette herme
lijnen kraag van de zwart fluweelen
avondcape, die zij droeg, te voorschijn
kwamen.
Als een kleine prinses werd Leny dooi
den directeur ontvangen. Hij had wer
kelijk informaties bij Albert Visser ge-!
viaagd en vernomen, dat juffrouw Win-
ter zeer rijk was en dat hij aan al haar
wenschen gerust kon voldoen.
Spoedig waren alle genoodigden in de
met bloemen versierde zaal aanwezig.'
Zelfs GerTIt Hofman mankeerde niet1
en ook niet de ondeugende Hendrik Vos.'
Zij keken verbaasd naar Leny, die wel'
een sprookjesfee leek. Men ging aan ta-j
fel en liet zich de opgediende schotels
uitstekend smaken.
Steeds weer klonk men op het geluk
van Leny terwijl tot slot champagne'
geschonken werd, die Leny rijkelijk liet
vloeien. Daarbij had zij voor allemaal
een cadeau gekocht, niemand uitgezon-]
derd. Aan meneer Mulder gaf zij een
gesloten couvert met honderd pond
sterling, want hij was toch immers de]
oorzaak van haar geluk. Hij hoefde zich
niet te geneeren het geld aan te nemen, j
Daarbij zou hij het goed kunnen gebrui
ken voor zijn vrouw en pasgeboren zoon.
Het feest had dan ook een onverdeeld
succes en duurde tot laat in den nacht.
In den loop der eerste dagen kwamen
er ontelbare bedelbrieven. Leny gaf en
gaf-tot juffrouw Haan er zich mee be
moeide. Zoo kon het niet verder gaan.
anders zou het geld gauw verdwenen
zijn.
Leny luisterde naar den raad van de
verstandige vrouw en zij overlegden nu
samen, wat er gebeuren zou. Het stond
bij Leny vast, dat zij hier niet wilde
blijven. Eerst wil'de zij naar-Londen.
Maar alleen en in die groote stad
Dat was niet naar den iïa van het
meisje. Zij vroeg juffrouw Haan om
met haar mee te gaan en den eersten
tijd bij haar te blijven. Later, als Leny
kennissen had gekregen mocht zij dan
weer naar huis terugkeeren, als het
haar tenminste ergens anders niet be
viel.
Het was altijd de hartewensch van
juffrouw Haan geweest een groot pen
sion te beginnen, maar tot nog toe had
den haar steeds de noodige geldmid
delen ontbroken, om dit plan uit te
voeren. Ondanks haar tegenstribbelen
wilde Leny haar beslist het geld er voor
geven en dit bedrag werd op de spaar
bank gezet voor den tijd, dat juffrouw
Haan niet- langer bij Leny zou zijn en
naar de stad terugkeerde.
Eerst zouden zij naar Londen gaan.
Er' werd ijverig gepakt en alles in orde
gemaakt. Juffrouw Haan had haar han
den vol en Leny hielp haar met alles,
hoewel zij in haar opgewondenheid - het
meeste verkeerd deed.
Eindelijk was alles klaar en kon men
vertrekken.
(Wordt vervolgd.)
