33e JAARGANG No. 1 MIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR VIERINGEN EN OMSTREKEN DE HEERSCHZUCHTIGE RENTMEESTERES. WIERINGEft COURANT TER OVERDENKING. Ais een kind zoo vroolijk en speelfch dartelt het jonge jaar ons te gemoet; een ommezien en het lijkt een grijsaard, Doe het goede en werp de herinnering in zee de visschen zullen het niet we ten maar God zal 't erkennen. ONVËRBREEKB'RE BANDEN. De Oudejaarsavond en Nieuwjaarsdag zijn voorbij, de avond dat wij in stilte onze herinneringen aan wat voorbij ging lieten botvieren, en de dag dat wij talrijke handen stevig drukten en een „veel heil en zegen" uitspraken, als een korte bede voor de toekomst. Herinnering en toekomst, er is slechts een schrede tusschen, en toch wat al belevenissen in onze ziel die we willen en moeten meemaken. Hoe zagen we kinderen en ouderen zich langs velden en wegen spoeden, om toch vooral op Oudejaarsavond f en Nieuwjaarsdag „thuis" te zijn bij elkander, bij de ou derlijke haard, waar wellicht nog een kerstboompe staat in de hoek van de kamer, welks kaarsstompjes dan in het schemer-duister nogmaals worden ont stoken. En dan bij 't staren van dat kaarsge- flonker richt het oog zich onwillekeurig naar de portretten aan de wand, van ouders die heengegaan zijn, maar op wier beeltenis een kersttakje is aange bracht, dat getuigenis geeft, dat zij in de harten voortleven. Een oogenblik sluiten we de oogen en we zien weer voor ons, die gelaatstrek ken, we hooren hun stem, we denken aan die lieve hoekjes in het ouderhuis, waar we toen ook om de haard ge schaard waren, jaren terug, en we toen ook samen zongen van „Uren, dagen, maanden, jaren „Vlieden als een schaduw heen".. Ver ligt die oudejaarsavond achter ons en toch nu eerst gevoelen we, wat we toen vaak niet begrepen. Het geluk van het ouderhuis, de zachte vermanin gen van onze ouders, hun strijd voor ons geluk De zilverdraden voor de portretten bewegen zachtjes door de warmte der kaarsvlammen, 't is alsof zij liefkozend de gelaatstrekken strelen, alsof zij rechtstreeks banden vor men tot ons hart maar ook, dat zij ons aansporen manmoedig voort te gaan, zooals ook zij ij deden ieder Nieuwjaar weer. En als de nieuwjaarsdag is aangebro ken, moet ons nieuwe levensmoed door de aderen vloeien, moet de handdruk en de heilwensch ook uit ons innerlijk voortkomen, oprecht en edel, daarbij bedenkende, dat de tijd steeds voort gaat en wij maar een wijle op aarde toeven, om te arbeiden om lief te heb ben en ons te vormen tot een hooger en reiner leven. FEUILLETON Roman van den bekenden schrijver Victor Dijke. 18. HOOFDSTUK 10. De verloofde van Roberta. Het was den volgenden morgen prach tig weer. De lucht rook zoo heerlijk. Achim von Malten reed al vroeg door de velden en de bosschen. Elke streep grond, zoover hij kon zien, was zijn ei gendom. Hij ademde de frissche lucht diep in, als een mensch, die zwaar ziek geweest is, die op den rand van het graf heeft gestaan en nu voor het eerst weer naar buiten mag, in de vrije na tuur. Als een mensch, die de bood schap des hemels gehoord heeft„Je ziekte is voorbij. Je bent buiten gevaar en kunt weer verder lev sn Ook zijn paard scheen den invloed van het weer te ondergaan. Met dansende schreden ging het over de bezitting. Het trouwe dier was blij, dat zijn meester weer op zijn rug zat. Achter een klein boschje dat zich tusschen de weiden en de velden be vond, was het uitzicht weer onbelem- ïerd en daar zag Achim een ruiter, dien hij onmiddellijk vanuit de verte herkende. Het was Roberta Olbers. Zij droeg een rijbroek en een goed zittende WINTERINZAMELING VOOR HET OOSTELIJKE FRONT. Ook Nedcrlandsche gaven welkom. Op verzoek wordt van bevoegde zijde meegedeeld, dat aan de win- terinzameling, die de Rijks-Duit- schers in Nederland voor de aan het Oostelijk front staande Duitsche soldaten in den tijd van 27 Dec. 1941 tot 4 Jan. 1942 in den vorm van een vrijwillige beschikbaar stelling van warme kleedingstuk- ken, vooral van artikelen uit wol en bont, organiseeren, ook Neder- ders kunnen deelnemen. Van Ne- derlandsche zijde is nl. vaak met het oog op de omstandigheid, dat immers ook Nederlanders aan den kruistocht der Duitsche weermacht en haar bondgenooten tegen het bolsjewisme deelnemen en dat zoo doende de Duitsche klereninzame ling ook den leden van de vrijwilli gerslegioenen van de andere ger- maansche landen ten goede komt, de wensch tot uiting gebracht, hun deel aan de inzameling te mogen bijdragen. Al dezen Nederlanders zal thans de gelegenheid daartoe geboden worden. Zij kunnen de door hen beschikbaar te stellen kleeding- stukken en andere artikelen bij het voor hun woonplaats bevoegde plaatselij ke Duitsche inzame-lings bureaux afleveren. Zij krijgen daarvoor een speciale kwitantie, die op een later tijdstip kan wor den ingeruild voor een schenkings oorkonde, die hun namens het Duit sche volk zal worden overhandigd. De volgende voorwerpen en kle dingsstukken komen voor de ver melde inzamelingsactie in aanmer king overschoenen, warme wollen stukken, zoo mogelijk gevoerd of met bont bekleed, sokken, kousen, vesten, jakken of pullovers, warme vooral wollen onderkleeren, borst rokken, onderpantalons, gordels, borst- en longenbeschermers, elk soort hoofdbedekking, oorbescher mers, pols- en kniewarmers, bont jassen in den ruimsten zin des woords, korte bontjassen en bont vesten, met bont gevoerde schoenen van elke soort en maat, dekens, vooral wollen en donzen dekens, dikke wanne handschoenen, vooral met bont gevoerde leeren hand schoenen, gebreide handschoenen en wollen wanten, in het algemeen alle goederen uit bont zijn aan het front dringend gewenscht. BEKENDMAKINGEN. jas, op haar zwarte haar had zij een wit alpinomustje. Roberta kwam reeds dichter bij. Zij was woedend. Zij dacht aan Mariene Werner, dacht aan de handkus, die Achim haar den vorigen avond gegeven had. Als zij haar gang had kunnen gaan, dan zou deze indring ster op hetzelfde oogenblik door haar op straat gejaagd zijn. Dit meisje, dat heelemaal niets opvallends had, scheen er beter verstand van te hebben dan zij, om de mannen onder haar betoovering te brengen. Zij was een vredesverstoor- ster, zij hoorde hier nietzij moest verdwijnen. En wel zoo gauw mogelijk. Want als Achim van Malten in één dag tijd al zoo veranderd was, dan zou het huwelijk wel niet lang worden uitge steld. Toen zij eindelijk vlak bij Achim van Malten was gekomen, spraken zij een oogenblik over het landgoed en hij gaf zijn goedkeuring te kennen over haar goede zorgen. Daarna reed hij met een vriendelijken groet verder. Nu bevond Roberta zich in het kleine boschje. Zij rded zoo snel als mogelijk was. Zij wilde naar huis, zij had de in spectie over de velden reeds achter zich. Bij den ingang van het bosch, naar den kant van het slot toe, stond een man tegen een boomstam geleund. Hij verroerde zich niet bij het naderen van de paardrijdster. Pas toen zij vlak voor hem stilhield, bewoog hij zich even en zei humeurig „Wat is er vandaag aan de hand, Roberta Ik wacht hier al meer dan een half uur op je. Eerst daar tusschen de struiken en nu een paar minuten hier." Zij antwoordde spottend „Daarom ben je ook hier, om te wachten Overi. gens moet ik je zeggen, dat wij vanmor gen geen afspraak hadden gemaakt.' Zij verklaarde „Malten heeft mij van- WIJZIGING LEVERINGSDATI M VAN SLACHTSCHAPEN, De Landbouw Crisis Organisatie voor Noord Holland deelt aan de bij haar georganiseerde houders van schapen, die een aanslag voor het leve ren van slachtschapen hebben ontvan gen, het volgende mede Rubriek A De uiterste leverings datum voor rubriek A (schapen, gebo ren vóór 1941» is gewijzigd van 1 Ja nuari 1942 in 1 September 1942. Rubriek B De uiterste leverings datum voor rubriek B (schapen, geboren in 1941) is gewijzigd van 1 Mei 1942 in a. op 15 September 1942. 1 i op 15 October 1942, 'T op 15 November 1942, 1 op 15 December 1942. indien de leve- iingsplicht minder dan 4 stuks bedraagt b. uiterlijk 15 November 1942, indien de leveringsplicht minder dan 4 stuks bedraagt De Landbouw-Crisis-Organisatie voor noemd, behoudt zich het recht voor in het bovenstaande .wijzigingen aan te brengen, indien zulks naar haar oor deel noodig is. N.B. Zeer binnenkort is een publica tie te verwachten over de mogelijkheid van het afsluiten van weide-contracten voor schapen. Men wachte eerst deze publicatie af, alvorens een aanvrage daartie in te dienen. Het Prijsaanduidingsbesluit. Amsterdam. 30. December 1941. In Inspecteur voor de Prijsbeheer - sching te Amsterdam heeft in de afge loopen week 62 handelaren en winke liers tot boeten veroordeeld, omdat, zij het Prijsaanduidingsbesluit 1941 over traden. Dit besluit schrijft voor, dat leder waren, textjielgoederen, levensmidde len en brandstoffen, welke voor den verkoop gereed liggen of geëtaleeerd zijn, geprijsd moeten worden. Ook in schoenherstellerswerkplaat- sen moeten de prijzen der reparaties duidelijk zichtbaar zijn opgehangen DE VERSCHIJNING VAN HET VOEDSELVOORZIENINGSBLAD. Op 24 Dec. j.1. is het eerste nummer verschenen van het nieuw ingestelde Voedselvoorzieningsblad. Hierin zullen in de toekomst worden opgenomen alle verordeningen van de Bedrijfsorganisa ties, die worden ingesteld op het ge bied der Voedselvoorziening. Reeds is ingesteld de Bedrijfsorganisatie voor Vee en Vleesch, waarvan de eerste ver ordening in het eerste nummer van het Voedselvoorzieningsblad is verschenen. morgen opgehouden hij is vandaag voor het eerst weer een rit te paard gaan maken. Wij troffen elkaar aan den anderen kant van het bosch." Hij lachte „Vertel toch geen onzin. Die man zal wel niet meer op een paard klimmen, hij is heelemaal leeggebloed." Zij was in het zadel gebleven. Nadat zij om zich heengekeken had, sprong zij naast hem op den grond en zei „Hij is heusch uitgereden. Er zijn twee nieuwe gezelschapsdames op het slot. Ja, twee tegelijkertijd, en een daar van zingt en speelt piano als iemand, wiens vak het is. Hij was op slag ver liefd. Dat mensch is gevaarlijk. Nadat zij nauwelijks een dag in huis is, heeft hij haar hand gekust en zij moest midden in den nacht zijn moeder komen voor zingen. Hij is heelemaal veranderd. In ieder geval zeg ik je, dat als dat misse lijke mensch nog korten tijd in het huis blijft, dan is onze mooie droom vervlogen. Dan blijven wij steeds arme lui." Hij vertrok zijn welgevormde mond hoewel zijn lippen zeer dun waren, ter wijl hij haar met een booze flikkering in zijn oogen aankeek, antwoordde hij „Ik zou je graag als de weduwe van Achim von Malten gezien hebben. Je zou vlugger zijn weduwe geworden zijn dan zijn vrouw en dan hadden wij kun nen trouwen. Maar voor het geval di niet zou lukken, had je er voor kunnen zorgen, dat je zijn erfgenaam werd, ook zonder huwelijk. In ieder geval moeten onze plannen gelukken, anders was het andere ook niet noodig ge weest Zij onderbrak hem geschrokken „StilGeen woord verder Hij bromde„Er is geen mensch heinde en ver te zien Angstig om zich heenkijkend, vervolg- HILTER RICHT NIEUWJAARS BOODSCHAP TOT HET DUITSCHE VOLK. Een geweldig front van nationale staten dat zich uitstrekt van het Kanaal Oo-t-Azië, is thans in den strijd gewik keld tegen de samenzwering van kapi talisten en bolsjewieken. Wie strijd-, voor het leven van zijn volk, zal overwinnen. VOLKEN BEVRIJDEN ZICH VAN li ON KETENEN. I In zijn Nieuwjaarsmanifest zet Hitier allereerst de oorzaken uiteen, waardoor alle Duitsche pogingen om tot een ver gelijk te komen, mislukten. Eenerzijds achtte men hot nieuwe Duitschland een slecht voorbeeld van socialen vooruit gang, anderzijds hadden de leidende staatslieden als bezitters van aandeelen Sn de wapenindustrie belang bij een oorlog. Toen de oorlog eenmaal was uitgebro- ken wees Churchill in Juli en Augustus 1940 het Duitsche vredesaanbod van rit- hand op grond van de belofte van deel neming der Sowjet-Unie aan den oor log. In het afgeloopen jaar kwam in- idaad de oorlog met de bolsjewieken, doordat vrijwel geheel Europa zich op 22 Juni tegen de Sowjet-Unie verhief om door snel te handelen groote offers te voorkomen. Deze oorlog moet worden betreurd, niet alieen om zijn offers, maar vooral ook om den tijd, welken hij ontneemt :;an de uitvoering van sociale en cultu- reele plannen. Daaromtrent schrijft de Flihrer on dermeer in zijn manifest Het Duitsche volk zal mij geloo- vcn, wanneer ik zeg, dat ik liever den vrede dan den oorlog had verkozen, want de vrede omvat voor mij een tvervloc-d van gelukkigen arbeid. Wat ik dank zij de Voorzienigheid en door den steun van talrijke voortreffe •i.ik medewerkers in de enkele jaren van 1933 tot 1939 voor het Duitsche volk heb kunnen doen op het gebied van cultureelen arbeid en opvoeding, maar ook cp het gebied van den economischen opbouw en vooral vap de maatschappe lijke vorming van ons leven, zal men eenmaal gerust kunnen vergelijken met datcene, wat mijn tegenstanders in den zelfden tijd hebben gedaan. Ik kon het in de lange jaren van den strijd om de macht slechts betreuren, dat ik op mijn weg naar de verwezenlijking mijner plannen werd gestoord door verschijn rlen. die niet aar vooral zoo minderwaardig, betekenis wa lk betreur dezen oorlog dan ook niet alieen om de offers, die hij van mijn Duiuehe maar ook van andere volken vraagt, maar ook om den tijd, dien hij ontneemt aan degenen, die zich hebben voorgenomen een groot werk van socialen en bt-schavonden arbeid te vervullen en het ook te wil len verwezenlijken. Want wat Roosevelt eigenlijk pres teert. heeft hij bewezen Wat Churchill ft gepresteerd, weet geen mensch. De prestaties echter, die mU en de gehcele nationaal-socialistische beweging door dezen oorlog voor Jaren onmogelijk wor den gemaakt, kunnen mij slechts met aet grootste leedwezen vervullen. Het Js c-llendir. dat cr niets aan te veranderen valt, dat een stumper of een luiaard dea kostbaren tijd steelt, dien men had wil len wijden aan den cultureelen, soclalcrt en economischen arbeid van zijn volk. Hetzelfde geldt voor het fascistische Italië, waar eveneens een man voor alle tijden zijn naam heeft vereeuwigd door een beschavende en nationale revoiuUc. die voor eeuwen van betcckenls is. en die evenzeer niet kan worden vergele ken met het dcmocrailsch-polltlt-ke ge stumper dezer dagdieven en dividend- jagers, die bijv. in dc Angelsaksische landen het vermogen hunner vaders verteren of door gemeenc zaken een nieuw vermogen verwerven. PRESTATIES DER SOLDATEN ZIJN NIET TE VERGELDEN. Maar juist, omdat dit jonge Europa werkt aan de oplossing van waarlijk groote zaken, zal het zich niet door de vertegenwoordigers van een groep mo gendheden. die zich op tactvolle wijze de staten der bezittenden noemen, la ten berooven van het laatste, dat voor een mensch het leven waard maakt om geleefd te worden, nl. dc waarde der eigen volken, hun vrijheid, het sociale en algemeen menschelijke besUan. Wij begrijpen daarom, dat eindelijk ook Japan, de eeuwige afperssingen en brutale bedreigingen moede, tot nood weer is overgegaan tegenover den groot sten oorlogsdrijver van alle tijden. Zoo is thans een geweld»; front van nationale staten, dat zich uit strekt van het Kanaal to'. Oost-Azie in den strijd gewikkeld tegen de Jccd^ch-kapitalistiseh - bolsjewisti sche werldsainenzucring. Het eerste jaar van dezen strijd ligt achter ons. Het Is het jaar van de grootste overwinningen in de geschie denis der menschheid. Wat de Duitsche soldaat en de soldaten der met ons verbonden volken daarbij hebben ge presteerd, ls historisch en onvergankc- de zij „Malten zou terug kunnen ko men. Trouwens ik heb je verboden hier op me te wachten, cn als je me heelc maal niet getroffen had, zou je je niet hebben behoeven te verwonderen. Van avond om elf uur kom ik in het prieel, dan kunnen wij samen praten." Hij knikte. „Goed. ik zal er zijn. Maar hoe is net, heb je wat geld bij je Ik ben heelemaal blut." „Vanavond breng ik wel wat mee. ik heb niets bij me," antwoordde ze boos. Zonder te groeten, keerde hij zich om en verdween spoedig uit het gezicht, terwijl Roberta haar tocht naar huis voortzette. De volgende dagen herhaalde Achim von Malten zijn morgenritten. Hij be gon zich weer te interesseeren voor zijn bezitting met het gevolg, dat Roberta steeds nijdiger werd op Mariene. Zij ontliep haar zooveel mogelijk, maar dit had Roberta wel begrepen, dat haar kans om meesteres van Maltstein te woixlen. verkeken was, als de toestand zich verder ontwikkelde, zooals het dreigde te gaan. Het vooruitzicht, den tot nu toe zoo energieloozen Achim von Malten op de een of andere manier voor zich te winnen, was voorbij. Maar zij was bezig nieuwe plannen te smeden. Haar haat cn Bernard moesten haar helpen. HOOFDSTUK 11. Twee Gelukkigen. Na de handkus hadden Achim en Mariene elkaar niet meer alleen gespro ken, ja het leek wel. alsof zij beiden iedere gelegenheid daartoe met opzet uit den weg gingen. Maar nu stonden zij plotseling tegenover elkaar In de bibliotheek. Olga las mevrouw von Mal ten voor en Mariene wilde Juist een boek halen. Bij een van dc groote boe kenkasten stond Achim en er kwam een trek van verlegenheid op zijn ge zicht. toen Mariene binnentrad. Hij deed een paar stappen, naar haar toe. omdat het leek, alsof zij onmiddel lijk rechtsomkeert wilde maken. „Ik wil U niet verjagen. Juffrouw Werner." zei hij zacht. ,.U stoort mij niet en trouwens ik heb al gevonden wat ik zocht." Hij liet haar een boek zien, dat hij bij het binnentreden werktuigelijk uit de kast had genomen. Zij keek er onwlllekcuiiL- naar en las den titel. Deze luidde „Een paar do zijn recepten voor vischgerechten uit grootmoeders dagen." Gcdachtenloos las hU mede en barst te plotseling in een schaterlach uit. Zij lachte mee. Het volgende oogenblik ech ter. viel zijn oog op de plaats, waar de vermoorde gelegen had cn hij hield even plotseling met lachen op. Marlene's oogen hadden zijn blik ge volgd. Zacht ze zei„Ik zal U ook niet ophouden. Daarboven op de plank .staan de boeken, waarvan ik cr graag een zou willen lezen." Hij wierp het boek met dc vischre- cepten op een stoel in zijn nabijheid cn stootte ruw uit ..Hoe goed doet het iemand eens te lachen na een paar Jaar van moede loosheid Maar hU zweeg, zei daarna bitter..Hebt U een oogenblik tijd voor me Ik zou 200 graag eens met U praten." Zij sloeg haar oogen neer voor zijn blik, doch antwoordde zacht .Natuur lijk heb Ik tijd voor U." (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1942 | | pagina 1