33e JAARGANG
No. 1
MIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
VIERINGEN EN OMSTREKEN
DE
HEERSCHZUCHTIGE
RENTMEESTERES.
WIERINGEft COURANT
TER OVERDENKING.
Ais een kind zoo vroolijk en speelfch
dartelt het jonge jaar ons te gemoet;
een ommezien en het lijkt een grijsaard,
Doe het goede en werp de herinnering
in zee de visschen zullen het niet we
ten maar God zal 't erkennen.
ONVËRBREEKB'RE BANDEN.
De Oudejaarsavond en Nieuwjaarsdag
zijn voorbij, de avond dat wij in stilte
onze herinneringen aan wat voorbij
ging lieten botvieren, en de dag dat wij
talrijke handen stevig drukten en een
„veel heil en zegen" uitspraken, als een
korte bede voor de toekomst.
Herinnering en toekomst, er is slechts
een schrede tusschen, en toch wat al
belevenissen in onze ziel die we willen
en moeten meemaken. Hoe zagen we
kinderen en ouderen zich langs velden
en wegen spoeden, om toch vooral op
Oudejaarsavond f en Nieuwjaarsdag
„thuis" te zijn bij elkander, bij de ou
derlijke haard, waar wellicht nog een
kerstboompe staat in de hoek van de
kamer, welks kaarsstompjes dan in het
schemer-duister nogmaals worden ont
stoken.
En dan bij 't staren van dat kaarsge-
flonker richt het oog zich onwillekeurig
naar de portretten aan de wand, van
ouders die heengegaan zijn, maar op
wier beeltenis een kersttakje is aange
bracht, dat getuigenis geeft, dat zij in
de harten voortleven.
Een oogenblik sluiten we de oogen en
we zien weer voor ons, die gelaatstrek
ken, we hooren hun stem, we denken
aan die lieve hoekjes in het ouderhuis,
waar we toen ook om de haard ge
schaard waren, jaren terug, en we toen
ook samen zongen van
„Uren, dagen, maanden, jaren
„Vlieden als een schaduw heen"..
Ver ligt die oudejaarsavond achter
ons en toch nu eerst gevoelen we, wat
we toen vaak niet begrepen. Het geluk
van het ouderhuis, de zachte vermanin
gen van onze ouders, hun strijd voor
ons geluk De zilverdraden voor de
portretten bewegen zachtjes door de
warmte der kaarsvlammen, 't is alsof zij
liefkozend de gelaatstrekken strelen,
alsof zij rechtstreeks banden vor
men tot ons hart maar ook, dat zij ons
aansporen manmoedig voort te gaan,
zooals ook zij ij deden ieder Nieuwjaar
weer.
En als de nieuwjaarsdag is aangebro
ken, moet ons nieuwe levensmoed door
de aderen vloeien, moet de handdruk en
de heilwensch ook uit ons innerlijk
voortkomen, oprecht en edel, daarbij
bedenkende, dat de tijd steeds voort
gaat en wij maar een wijle op aarde
toeven, om te arbeiden om lief te heb
ben en ons te vormen tot een hooger en
reiner leven.
FEUILLETON
Roman van den
bekenden schrijver
Victor
Dijke.
18.
HOOFDSTUK 10.
De verloofde van Roberta.
Het was den volgenden morgen prach
tig weer. De lucht rook zoo heerlijk.
Achim von Malten reed al vroeg door
de velden en de bosschen. Elke streep
grond, zoover hij kon zien, was zijn ei
gendom. Hij ademde de frissche lucht
diep in, als een mensch, die zwaar ziek
geweest is, die op den rand van het
graf heeft gestaan en nu voor het eerst
weer naar buiten mag, in de vrije na
tuur. Als een mensch, die de bood
schap des hemels gehoord heeft„Je
ziekte is voorbij. Je bent buiten gevaar
en kunt weer verder lev sn Ook zijn
paard scheen den invloed van het weer
te ondergaan. Met dansende schreden
ging het over de bezitting. Het trouwe
dier was blij, dat zijn meester weer op
zijn rug zat.
Achter een klein boschje dat zich
tusschen de weiden en de velden be
vond, was het uitzicht weer onbelem-
ïerd en daar zag Achim een ruiter,
dien hij onmiddellijk vanuit de verte
herkende. Het was Roberta Olbers. Zij
droeg een rijbroek en een goed zittende
WINTERINZAMELING VOOR
HET OOSTELIJKE FRONT.
Ook Nedcrlandsche gaven welkom.
Op verzoek wordt van bevoegde
zijde meegedeeld, dat aan de win-
terinzameling, die de Rijks-Duit-
schers in Nederland voor de aan het
Oostelijk front staande Duitsche
soldaten in den tijd van 27 Dec.
1941 tot 4 Jan. 1942 in den vorm
van een vrijwillige beschikbaar
stelling van warme kleedingstuk-
ken, vooral van artikelen uit wol
en bont, organiseeren, ook Neder-
ders kunnen deelnemen. Van Ne-
derlandsche zijde is nl. vaak met
het oog op de omstandigheid, dat
immers ook Nederlanders aan den
kruistocht der Duitsche weermacht
en haar bondgenooten tegen het
bolsjewisme deelnemen en dat zoo
doende de Duitsche klereninzame
ling ook den leden van de vrijwilli
gerslegioenen van de andere ger-
maansche landen ten goede komt,
de wensch tot uiting gebracht, hun
deel aan de inzameling te mogen
bijdragen. Al dezen Nederlanders
zal thans de gelegenheid daartoe
geboden worden. Zij kunnen de door
hen beschikbaar te stellen kleeding-
stukken en andere artikelen bij het
voor hun woonplaats bevoegde
plaatselij ke Duitsche inzame-lings
bureaux afleveren. Zij krijgen
daarvoor een speciale kwitantie,
die op een later tijdstip kan wor
den ingeruild voor een schenkings
oorkonde, die hun namens het Duit
sche volk zal worden overhandigd.
De volgende voorwerpen en kle
dingsstukken komen voor de ver
melde inzamelingsactie in aanmer
king overschoenen, warme wollen
stukken, zoo mogelijk gevoerd of
met bont bekleed, sokken, kousen,
vesten, jakken of pullovers, warme
vooral wollen onderkleeren, borst
rokken, onderpantalons, gordels,
borst- en longenbeschermers, elk
soort hoofdbedekking, oorbescher
mers, pols- en kniewarmers, bont
jassen in den ruimsten zin des
woords, korte bontjassen en bont
vesten, met bont gevoerde schoenen
van elke soort en maat, dekens,
vooral wollen en donzen dekens,
dikke wanne handschoenen, vooral
met bont gevoerde leeren hand
schoenen, gebreide handschoenen
en wollen wanten, in het algemeen
alle goederen uit bont zijn aan het
front dringend gewenscht.
BEKENDMAKINGEN.
jas, op haar zwarte haar had zij een
wit alpinomustje. Roberta kwam reeds
dichter bij. Zij was woedend. Zij dacht
aan Mariene Werner, dacht aan de
handkus, die Achim haar den vorigen
avond gegeven had. Als zij haar gang
had kunnen gaan, dan zou deze indring
ster op hetzelfde oogenblik door haar
op straat gejaagd zijn. Dit meisje, dat
heelemaal niets opvallends had, scheen
er beter verstand van te hebben dan zij,
om de mannen onder haar betoovering
te brengen. Zij was een vredesverstoor-
ster, zij hoorde hier nietzij moest
verdwijnen. En wel zoo gauw mogelijk.
Want als Achim van Malten in één dag
tijd al zoo veranderd was, dan zou het
huwelijk wel niet lang worden uitge
steld. Toen zij eindelijk vlak bij Achim
van Malten was gekomen, spraken zij
een oogenblik over het landgoed en hij
gaf zijn goedkeuring te kennen over
haar goede zorgen. Daarna reed hij met
een vriendelijken groet verder.
Nu bevond Roberta zich in het kleine
boschje. Zij rded zoo snel als mogelijk
was. Zij wilde naar huis, zij had de in
spectie over de velden reeds achter zich.
Bij den ingang van het bosch, naar
den kant van het slot toe, stond een
man tegen een boomstam geleund. Hij
verroerde zich niet bij het naderen van
de paardrijdster. Pas toen zij vlak voor
hem stilhield, bewoog hij zich even en
zei humeurig
„Wat is er vandaag aan de hand,
Roberta Ik wacht hier al meer dan
een half uur op je. Eerst daar tusschen
de struiken en nu een paar minuten
hier."
Zij antwoordde spottend „Daarom
ben je ook hier, om te wachten Overi.
gens moet ik je zeggen, dat wij vanmor
gen geen afspraak hadden gemaakt.'
Zij verklaarde „Malten heeft mij van-
WIJZIGING LEVERINGSDATI M
VAN SLACHTSCHAPEN,
De Landbouw Crisis Organisatie
voor Noord Holland deelt aan de bij
haar georganiseerde houders van
schapen, die een aanslag voor het leve
ren van slachtschapen hebben ontvan
gen, het volgende mede
Rubriek A De uiterste leverings
datum voor rubriek A (schapen, gebo
ren vóór 1941» is gewijzigd van 1 Ja
nuari 1942 in 1 September 1942.
Rubriek B De uiterste leverings
datum voor rubriek B (schapen, geboren
in 1941) is gewijzigd van 1 Mei 1942 in
a. op 15 September 1942. 1 i op 15
October 1942, 'T op 15 November 1942,
1 op 15 December 1942. indien de leve-
iingsplicht minder dan 4 stuks bedraagt
b. uiterlijk 15 November 1942, indien
de leveringsplicht minder dan 4 stuks
bedraagt
De Landbouw-Crisis-Organisatie voor
noemd, behoudt zich het recht voor in
het bovenstaande .wijzigingen aan te
brengen, indien zulks naar haar oor
deel noodig is.
N.B. Zeer binnenkort is een publica
tie te verwachten over de mogelijkheid
van het afsluiten van weide-contracten
voor schapen. Men wachte eerst deze
publicatie af, alvorens een aanvrage
daartie in te dienen.
Het Prijsaanduidingsbesluit.
Amsterdam. 30. December 1941.
In Inspecteur voor de Prijsbeheer -
sching te Amsterdam heeft in de afge
loopen week 62 handelaren en winke
liers tot boeten veroordeeld, omdat, zij
het Prijsaanduidingsbesluit 1941 over
traden.
Dit besluit schrijft voor, dat leder
waren, textjielgoederen, levensmidde
len en brandstoffen, welke voor den
verkoop gereed liggen of geëtaleeerd
zijn, geprijsd moeten worden.
Ook in schoenherstellerswerkplaat-
sen moeten de prijzen der reparaties
duidelijk zichtbaar zijn opgehangen
DE VERSCHIJNING VAN HET
VOEDSELVOORZIENINGSBLAD.
Op 24 Dec. j.1. is het eerste nummer
verschenen van het nieuw ingestelde
Voedselvoorzieningsblad. Hierin zullen
in de toekomst worden opgenomen alle
verordeningen van de Bedrijfsorganisa
ties, die worden ingesteld op het ge
bied der Voedselvoorziening. Reeds is
ingesteld de Bedrijfsorganisatie voor
Vee en Vleesch, waarvan de eerste ver
ordening in het eerste nummer van het
Voedselvoorzieningsblad is verschenen.
morgen opgehouden hij is vandaag
voor het eerst weer een rit te paard
gaan maken. Wij troffen elkaar aan
den anderen kant van het bosch."
Hij lachte „Vertel toch geen onzin.
Die man zal wel niet meer op een paard
klimmen, hij is heelemaal leeggebloed."
Zij was in het zadel gebleven. Nadat
zij om zich heengekeken had, sprong zij
naast hem op den grond en zei
„Hij is heusch uitgereden. Er zijn
twee nieuwe gezelschapsdames op het
slot. Ja, twee tegelijkertijd, en een daar
van zingt en speelt piano als iemand,
wiens vak het is. Hij was op slag ver
liefd. Dat mensch is gevaarlijk. Nadat zij
nauwelijks een dag in huis is, heeft hij
haar hand gekust en zij moest midden
in den nacht zijn moeder komen voor
zingen. Hij is heelemaal veranderd. In
ieder geval zeg ik je, dat als dat misse
lijke mensch nog korten tijd in het
huis blijft, dan is onze mooie droom
vervlogen. Dan blijven wij steeds arme
lui."
Hij vertrok zijn welgevormde mond
hoewel zijn lippen zeer dun waren, ter
wijl hij haar met een booze flikkering
in zijn oogen aankeek, antwoordde hij
„Ik zou je graag als de weduwe van
Achim von Malten gezien hebben. Je
zou vlugger zijn weduwe geworden zijn
dan zijn vrouw en dan hadden wij kun
nen trouwen. Maar voor het geval di
niet zou lukken, had je er voor kunnen
zorgen, dat je zijn erfgenaam werd,
ook zonder huwelijk. In ieder geval
moeten onze plannen gelukken, anders
was het andere ook niet noodig ge
weest
Zij onderbrak hem geschrokken
„StilGeen woord verder
Hij bromde„Er is geen mensch
heinde en ver te zien
Angstig om zich heenkijkend, vervolg-
HILTER RICHT NIEUWJAARS
BOODSCHAP TOT HET
DUITSCHE VOLK.
Een geweldig front van nationale staten
dat zich uitstrekt van het Kanaal
Oo-t-Azië, is thans in den strijd gewik
keld tegen de samenzwering van kapi
talisten en bolsjewieken. Wie strijd-,
voor het leven van zijn volk, zal
overwinnen.
VOLKEN BEVRIJDEN ZICH VAN
li ON KETENEN.
I
In zijn Nieuwjaarsmanifest zet Hitier
allereerst de oorzaken uiteen, waardoor
alle Duitsche pogingen om tot een ver
gelijk te komen, mislukten. Eenerzijds
achtte men hot nieuwe Duitschland een
slecht voorbeeld van socialen vooruit
gang, anderzijds hadden de leidende
staatslieden als bezitters van aandeelen
Sn de wapenindustrie belang bij een
oorlog.
Toen de oorlog eenmaal was uitgebro-
ken wees Churchill in Juli en Augustus
1940 het Duitsche vredesaanbod van rit-
hand op grond van de belofte van deel
neming der Sowjet-Unie aan den oor
log. In het afgeloopen jaar kwam in-
idaad de oorlog met de bolsjewieken,
doordat vrijwel geheel Europa zich op
22 Juni tegen de Sowjet-Unie verhief om
door snel te handelen groote offers te
voorkomen.
Deze oorlog moet worden betreurd,
niet alieen om zijn offers, maar vooral
ook om den tijd, welken hij ontneemt
:;an de uitvoering van sociale en cultu-
reele plannen.
Daaromtrent schrijft de Flihrer on
dermeer in zijn manifest
Het Duitsche volk zal mij geloo-
vcn, wanneer ik zeg, dat ik liever den
vrede dan den oorlog had verkozen,
want de vrede omvat voor mij een
tvervloc-d van gelukkigen arbeid.
Wat ik dank zij de Voorzienigheid en
door den steun van talrijke voortreffe
•i.ik medewerkers in de enkele jaren
van 1933 tot 1939 voor het Duitsche volk
heb kunnen doen op het gebied van
cultureelen arbeid en opvoeding, maar
ook cp het gebied van den economischen
opbouw en vooral vap de maatschappe
lijke vorming van ons leven, zal men
eenmaal gerust kunnen vergelijken met
datcene, wat mijn tegenstanders in den
zelfden tijd hebben gedaan. Ik kon het
in de lange jaren van den strijd om de
macht slechts betreuren, dat ik op mijn
weg naar de verwezenlijking mijner
plannen werd gestoord door verschijn
rlen. die niet
aar vooral zoo
minderwaardig,
betekenis wa
lk betreur dezen oorlog dan ook
niet alieen om de offers, die hij van
mijn Duiuehe maar ook van andere
volken vraagt, maar ook om den tijd,
dien hij ontneemt aan degenen, die
zich hebben voorgenomen een groot
werk van socialen en bt-schavonden
arbeid te vervullen en het ook te wil
len verwezenlijken.
Want wat Roosevelt eigenlijk pres
teert. heeft hij bewezen Wat Churchill
ft gepresteerd, weet geen mensch. De
prestaties echter, die mU en de gehcele
nationaal-socialistische beweging door
dezen oorlog voor Jaren onmogelijk wor
den gemaakt, kunnen mij slechts met
aet grootste leedwezen vervullen. Het Js
c-llendir. dat cr niets aan te veranderen
valt, dat een stumper of een luiaard dea
kostbaren tijd steelt, dien men had wil
len wijden aan den cultureelen, soclalcrt
en economischen arbeid van zijn volk.
Hetzelfde geldt voor het fascistische
Italië, waar eveneens een man voor alle
tijden zijn naam heeft vereeuwigd door
een beschavende en nationale revoiuUc.
die voor eeuwen van betcckenls is. en
die evenzeer niet kan worden vergele
ken met het dcmocrailsch-polltlt-ke ge
stumper dezer dagdieven en dividend-
jagers, die bijv. in dc Angelsaksische
landen het vermogen hunner vaders
verteren of door gemeenc zaken een
nieuw vermogen verwerven.
PRESTATIES DER SOLDATEN
ZIJN NIET TE VERGELDEN.
Maar juist, omdat dit jonge Europa
werkt aan de oplossing van waarlijk
groote zaken, zal het zich niet door de
vertegenwoordigers van een groep mo
gendheden. die zich op tactvolle wijze
de staten der bezittenden noemen, la
ten berooven van het laatste, dat voor
een mensch het leven waard maakt om
geleefd te worden, nl. dc waarde der
eigen volken, hun vrijheid, het sociale
en algemeen menschelijke besUan.
Wij begrijpen daarom, dat eindelijk
ook Japan, de eeuwige afperssingen en
brutale bedreigingen moede, tot nood
weer is overgegaan tegenover den groot
sten oorlogsdrijver van alle tijden.
Zoo is thans een geweld»; front
van nationale staten, dat zich uit
strekt van het Kanaal to'. Oost-Azie
in den strijd gewikkeld tegen de
Jccd^ch-kapitalistiseh - bolsjewisti
sche werldsainenzucring.
Het eerste jaar van dezen strijd ligt
achter ons. Het Is het jaar van de
grootste overwinningen in de geschie
denis der menschheid. Wat de Duitsche
soldaat en de soldaten der met ons
verbonden volken daarbij hebben ge
presteerd, ls historisch en onvergankc-
de zij „Malten zou terug kunnen ko
men. Trouwens ik heb je verboden hier
op me te wachten, cn als je me heelc
maal niet getroffen had, zou je je niet
hebben behoeven te verwonderen. Van
avond om elf uur kom ik in het prieel,
dan kunnen wij samen praten."
Hij knikte. „Goed. ik zal er zijn. Maar
hoe is net, heb je wat geld bij je Ik
ben heelemaal blut."
„Vanavond breng ik wel wat mee. ik
heb niets bij me," antwoordde ze boos.
Zonder te groeten, keerde hij zich om
en verdween spoedig uit het gezicht,
terwijl Roberta haar tocht naar huis
voortzette.
De volgende dagen herhaalde Achim
von Malten zijn morgenritten. Hij be
gon zich weer te interesseeren voor zijn
bezitting met het gevolg, dat Roberta
steeds nijdiger werd op Mariene. Zij
ontliep haar zooveel mogelijk, maar dit
had Roberta wel begrepen, dat haar
kans om meesteres van Maltstein te
woixlen. verkeken was, als de toestand
zich verder ontwikkelde, zooals het
dreigde te gaan. Het vooruitzicht, den
tot nu toe zoo energieloozen Achim von
Malten op de een of andere manier voor
zich te winnen, was voorbij. Maar zij
was bezig nieuwe plannen te smeden.
Haar haat cn Bernard moesten haar
helpen.
HOOFDSTUK 11.
Twee Gelukkigen.
Na de handkus hadden Achim en
Mariene elkaar niet meer alleen gespro
ken, ja het leek wel. alsof zij beiden
iedere gelegenheid daartoe met opzet
uit den weg gingen. Maar nu stonden
zij plotseling tegenover elkaar In de
bibliotheek. Olga las mevrouw von Mal
ten voor en Mariene wilde Juist een
boek halen. Bij een van dc groote boe
kenkasten stond Achim en er kwam
een trek van verlegenheid op zijn ge
zicht. toen Mariene binnentrad.
Hij deed een paar stappen, naar haar
toe. omdat het leek, alsof zij onmiddel
lijk rechtsomkeert wilde maken.
„Ik wil U niet verjagen. Juffrouw
Werner." zei hij zacht. ,.U stoort mij
niet en trouwens ik heb al gevonden
wat ik zocht." Hij liet haar een boek
zien, dat hij bij het binnentreden
werktuigelijk uit de kast had genomen.
Zij keek er onwlllekcuiiL- naar en las
den titel. Deze luidde „Een paar do
zijn recepten voor vischgerechten uit
grootmoeders dagen."
Gcdachtenloos las hU mede en barst
te plotseling in een schaterlach uit. Zij
lachte mee. Het volgende oogenblik ech
ter. viel zijn oog op de plaats, waar de
vermoorde gelegen had cn hij hield even
plotseling met lachen op.
Marlene's oogen hadden zijn blik ge
volgd. Zacht ze zei„Ik zal U ook niet
ophouden. Daarboven op de plank .staan
de boeken, waarvan ik cr graag een zou
willen lezen."
Hij wierp het boek met dc vischre-
cepten op een stoel in zijn nabijheid cn
stootte ruw uit
..Hoe goed doet het iemand eens te
lachen na een paar Jaar van moede
loosheid Maar hU zweeg, zei
daarna bitter..Hebt U een oogenblik
tijd voor me Ik zou 200 graag eens
met U praten."
Zij sloeg haar oogen neer voor zijn
blik, doch antwoordde zacht .Natuur
lijk heb Ik tijd voor U."
(Wordt vervolgd.)