Tolkiplantingen zoo hoogst voordeelig voor het moederland
heeft gemaaktaan wien de handelde nationale nijver-
heid en de scheepvaart eene groote uitbreiding hebben te
danken gehaddie zich door zijne daarstelling van de
Maatschappij van Weldadigheid eenen onvergetelijken naam
heeft verworven en die te allen tijde en zelfs nog in de
laatste dagen zijns levens geloond heeft met de beste bedoe
lingen bezield te zijn voor het stamhuis dat ons regeert
en voor het Vaderland welks geluk en welvaart steeds zijn
vurigste wensch zijn hoop was
ROTTERDAM, 31 Jan. Naar men verneemt, heeft zich
hier ter stede eene Vereeniging gevormd onder den naam
van Werkoereenitfing die ten doel heeft den behoeftigen
door arbeid eenige verligting te verschaffenen alzoo te
trachten eerlijke armoede te hulp te komen.
PLAATSELIJK NIEUWS.
BURGERLIJKE STAND.
Gehuwd J. A. van Seelt Koningstem en G. Smit.
Bevallen A. Dienaar geb. Kooij d. G. ChristolFels geb. Vos z. N.
Graat geb. de Groot, d. M. Dalmeijer geb. Iluijlierts, d. J. Groot geb.
van Calker d. N. Betlilehem geb. Sinjeweel d. A. G. Heil geb. van
Straten z. P. Dumont geb. Koksd. M. Metzelaar geb. Rijkersd.
A. Bark z. J. A. I'uiubroek z.
Overleden C. Rooseboom ld d. J. Bruin 2 J.
UITTREKSEL UIT DE
SÖHSBFSTIJDXïFaEiar.
van de afgeloopene week.
29 Jan. binnengek. Andresen Susanna Maria Suriname en Dirksen
en Manningbeide van Londen. Niets uitgezeild. De wind n. w.
30 Jan. niets gepasseerd. De wind n. w.
31 Jan. niets gepasseerd. De wind n. w. en n. n. w.
1 Feb. niets binnengek., doch uitgezeild Stegenga en Visser, beide
naar Londen. De wind n. n. o. tot n.
.9 JB lï Ij IV E li M.
EEIE W E D J» I G S C II .11*.
Het is reeds verscheidene jaren geleden loen eene familie
zich uit Engeland naar de vereenigde staten begaf, en zich op
Long-Island waarvan Netv-York de hoofdstad is, nederzette,
waar zij een logement oprigtte.
Onder het medegebragle huisraad was eene hangklok, welke
der familie meer van wege haten ouderdom dan om hare
wezenllijke waaide dierbaar was, ofschoon zij jaar uit jaar in
de nreu inet de grootste uaanwkeurigheid had aangekondigd.
Wat kon ook den landverhuizer, na zijnen trouwen houd, zoo
dierbaar zijn als de nimmer rustende klok, welke orde in zijn
leven brengt, cn die, een eeuwigdurend kalender hem zij n
vervlogen leven vertegenwoordigt.
Voor de deur van zijn logement hield op zekeren dag tegen
de schemeravond een prachtige faëton stil. Een paar wakkere
ijankees zoo als de Noord-Amerikanen zich zelve noemen slap
ten er uit en bestelden een souper waarbij de champagne
niet rnogt ontbreken. Tegen de gewoonte hunner landslieden
in, die aan tafel slechts hunne kinnebakken en niet de tong
in beweging brengen, zoodat aan eene table d'bole binnen
weinig minuten bergen van vleescb zijn geslonken terwijl zij
zich niet ontzien zelfs in tegenwoordigheid van dames hunne
voeten op talel te leggen of regtuil tegen den wand aan le
houden dewijl men dit voor de spgsveiteciiug hoogst voor
deelig heeft bevonden tegen de gewoonte hunner landslieden
alzoo aan, waren zij de opgeruimdheid zelve, scherts en gplach
was er aan de orde van den dag. Daar hoorden zij plotseling
den luiden slag der klok welke twaalf sloeg. Zij schenen
met een van een nieuwe gedachte bezwangerd; althans zij
lieten nog een flesch champagne aanrukkon en spraken nu
weder in tegenspraak met den wijn dien zij dronkeu zeer
bedaard met malkander tot dat men omstreeks één uur hen
naar hunne kamer bijlichtte.
Des anderen daags waren zij reeds vroeg bij de hand, lieten
inspannen en giunen naar beneden bij het buffet om de re
kening te vragen. Onderwijl deze werd klaar gemankt vroeg
de oudste den knecht of hij hem de klok niet wilde verkoo-
peu. De jonge wist niet wat hij op zulk eene vraag moest
antwoorden; de oude klok scheen hem zulk een ellendig meu
bel toe dat hij slechts als een erfstuk eenige waarde kon
hebben; hoe kon dus zulk een lieer zulk een ding willen koo-
peu. Doch juist ging de deur open en de welgemusle waard
trad binnen.
Ik had wel zin die oude klok van boven te koopen wilt
gij ze mij afstaan?" sprak hij tot den kastelein, die evenzeer
als zijn knecht over deze vraag verbaasd op het vermoeden
kwam of zij ook de edele hoedanigheid van Martin Jlaij-
ivoods sloel bezat, die met dollars was opgevuld, en onwille-
keiuig stapte alle drie de kamer binnen waar de klok hong.
De zaak is, zeide de ijaukee dat ik eens honderd dollars
met zulk een klok gewonnen heb."
«Honderd dollars!" herhaalde de kastelein: och ja, gij
moet weten, op Jeiseij hing ook in eene kamer zulk een klok,
en daar bood mij een kerel de weddingschap aan; hij zou met
zijnen wijsvinger een uur lang met den slinger heen en weèr
zwaaijen, en daarbij niets anders zeggen dan hierheen daar
heen maar ja wet, het duurde geen half uur of hij moest
over den brng komen en afschuiven." Welnu, van inij zoudt
gij ze niet binnen halen, dat verzeker ik n hoor! ik wil inet
u om vijftig dollars wedden eu aanstonds."Aangenomen
riep de tjankec ga je gang."
Het sloeg juist acht uur en de waard sprong met zijn rug
legen den tafel op een sloel. Hierheen,daarheen en zijne
oogeu op den slinger gevestigd houdende volgde hij met zij
nen vinger de kromme lijn welke deze beschreef. De ijan
kees die achter hem stonden riepenwaar is het geld
voor den dag met het geld maar de waard liet zich niet
verstrikken. Terwijl zijn viuger langzaam en zeker met den.
slinger ging, haalde hij met zijn linkerhand zijn beurs uit de
zak en wierp die op tafel. Alles was stil tot dat eindelijk
de eene ijankee hem toeriep: zal ik dat geld den knecht
maar in handen geven?" hierheendaarheen was het
eeitig antwoord.
Een van de ijankees verliet de kamer. De waard hoorde
hem naar beneden gaan maar liet zich door die trek niet
verschalken. Even daarna trad de knecht binnen en tikte
hem zactit op den schouders: «Mijnheer Dilber zijt gij van
uw zinnen? wat voert gij uit?" hierheen daarheen
antwoordde hij en zijn wijsvinger ging nog altoos gelijk de
klok. De knecht vtoog de trap af en liep naar een buurman
en verzocht hem eens niet hein naar boven te gaan. Deze
gteep hem siitletjes hij de kraag co zeide lot hem op een
hiddendeu toon: Mijnheer Dilber sta daar toch niet kom
eens beneden? zijl gij behekst, dat gij daar staat als een gek,"
hierheen daarheen was het eenige bescheid, dat D.
met eeue plegtige houding en met eene langzame beweging
des vingers gaf.
«Hij is builen zijn verstand zeide de vriend zoo stil hij
kon wij moeien waarachtig om een doctor sturen. De kaste
lein liet zich niet van zijn stuk brengen en zon de gandsche
stad hebben laten bij malkander komen eer hij zich in zijne
beweging liet stremmen.
«Dat wij zijn vrouw boven roepen" voegde de buurman er
bij hierheen daarheen klonk bij loortdureud de stem
van den waard en zijne hand bewoog zich onophoudelijk.
Kinnen een miuuu' trad zijne vrouw vol zielangst de kamer
binnen. «Mijn lieve man, zeide zij met eeue weemoedige
stem, zie mij eens aan, 't is uwe vrouw, die met u spreekt!"
Hierheen daarheen en zijne hand bleef zich gelijkmatig
bewegen. Hij geloofde dal zijne vrouw mede had zamenge-
