DE ONBEKENDE MARTELAAR.
rant hoopt dal hij ziek geweest is, toen de overige Consuls
protesteerden legen de gewelddadige handeling derNapelsche
regering, Een lieer te Parijs biedt zich aan als 14de mc-
deëter, in gezelschappen die ongaarne met hun 13en aan
tafel gaan. (K. C.) In Apeldoorn maken zich zes huis
gezinnen gereedom naar het Nieuwe Land van Belofte te
vertrekken. De stmaatschappij zal toch waarschijn
lijk opgaan. In Elburg is een nieuw logement opgerigl.
Eenigo honderden, ja mogelijk duizenden Rotterdammers zijn
zeer boos over het voor goed afschaffen van de kermis al
daar. Onlangs heeft eene oude jufvrouw te Herefordhaar
gansche vermogen van 4-5000 pond sterling, aan den staat
tol delging der schuld vermaakt. Ook maken volgens de
Gr. Crt. eenige huisgezinnen uit Zoltkamp en Ulrurn zich
gereed om naar Noord-Amerika to verhuizen, alsmede te
Hom. Eenige Engelsche dames uit Hamburghebben ee
ne lading kousjes naar do kinderen der nieuw bekeerde
Oost-Indianen gezonden. In het district Rijbuik in Sile-
zioheerschen vele besmettelijke ziekten en eene onbegrij-i
pelijke ellende, ten gevolge van gebrek aan levensmiddelen.
Do constitutie van den koning van Denemarken wordt ver
schillend beoordeeld.
FFUIEjSJFTOW.
Eene schets uit het werkelijke leren.
'Naar het fransch van mevrouw marie joly.)
Mevrouw Marie Joly is eene nog jeugdige schrijfsteren
gewis de bevalligste en meest talent- en gevoelvolle welke
België bezit. Het naïf en treffend verhaal dat wij hier laten
volgen, is gelrokken uit een bundeltje, getiteld Les contes
tt histoires de Madeionuitgegeven te Brusselbij A. Jamar.
Vervolg en slot.)
Hoe menigmaal nog, wanneer hij in de velden omzwierf en de keistee-
nen op hel voetpad zorgvuldig vermeed, om een ïnoeijelijk te vervangen
schoeisel te sparen, mijmerde hij over het lustoord dat hij eenmaal aau
zijne moeder zou schenken! En zijne zuster dan, die goedeloegenegeoe
zuster, hoe bekoorlijk door prachtig tooisel beloofde hij zich in zijne kuns
tenaars verbeeldinghaar eens te zullen maken.
Doch de koude, hitter spottende wezenlijkheid wachtte hem dan op den
drempel zijner armzalige woning: bij zijne tehuiskomst werd de kaars,
tloor noodzakelijke zuinigheid uitgeblazen, ijlings weder aangestoken; en
dan zag hij hoe de oogen zijner moeder en zuster gezwollen en rood wa
ren van liet vtetnen; men beantwoordde zijne angstige vragen met blijk
bare verlegenheid of ook wel met snikken; en ten laatste legde men hem
dan, noode, een onbeleelden ja beleedigenden brief voor, een van die
brieven, welke de winkeliers, misschien niet gelieel zonder grond, aan
de menschen schrijven die niet rijk genoeg zijn om groote schulden te
maken.
Arbeid zonder ophouden, en ongenoegzaam voedsel ondermijnen het
sterkste gestel: ook dat van Charles bezweek er onder, hij werd krant
in de horst. Een jong geneesheer, die onder zijne vrienden behoorde,
schreef item eenen levensregel voor, maar om dien op te volgen morst
er ouden wijn en nog meer worden aangeschaft, dat alles te duur was
voor hem voor hemdie niet eens zuivere melk kon bekomen omdat
de melkvrouw hem dagelijks moest vragen om die zes fiancs, welke hij
ka«r nu sedert een haif jaar schuldig was.
Eens kwam een vriend hem zeggen dat een vreemdeling, die in een
der eerste hotels was afgestapt, het portret wensebtte te doen vervaardigen
van ten» dame, welke hij voor langen tijd moest verlaten. Het portret
jou rijkelijk betaald worden doch moest binnen vier-en-twintig ure»
gereed zijn.
Charles moeder was er bij tegenwoordig toen men hem dat aanbod kwam
doen. Zij zag haren zoon vol blijdschap naar de oogen dat was immers
een ongehoopt fortuintje, hetwelk hem te beurt viel. De huur moest
binnen acht dagen worden betaald; en zij had eene neuvaine (negendaag-
sche gebeden) aan de Maagd Maria beloofd, opdat de trooster aller smar
ten hare bedroefde ziel te hulp mogt komen en die hulp was dan gekomen.
En toch haastte Charles zich niet het aanbod aan te nemen. Nimmer
zelfs was het gelaat des jongelings Dog zoo bleek van kleur geweest als
op dat oogenblik; eene gruwzame gedachte reet hem het hart van een;
voor de eerste maal sloop een gevoel van woedende wangunst tegen de
gansche maatschappij in ziju anders zoo goed en edel gemoed, llii zag
de bezorgdheid zijner moeder, de tranen zijner zusteréén woord
uit zijnen mond kon hoop en blijdschap in liare gefolterde harten doen
terugkeeren; welnu, dat woord kon hij niet uitspreken; dat werk bent
aangeboden, kon hij niet aannemen!.... hij kou het niet! O bittere el
lende!.... de eenige rok, dien hij sinds vier jaren had bezeten, had
juist aangevangen die zoo langdurige betrekking te verraden en wreedelijk
af te brekendoor op eene onherstelbare wijze van een te scheuren
Dat zijn zoo van die rampen, welke aan de lieden van de gioote we
reld belagchelijk toeschijnen en slechts naar behooren kunnen worden
beseft door die ongelukkige kinderen van het gezin der arme kunstenaars,
waarvan meer dan een zijne toekomst verbeurde hij gebrek aan eenen
rok,of ook zelfs aan een paar handschoenen.
Intusschen moest de huur toch woiden betaald een liefdadig man liet
zich overhalen om tegen dertig procent de benooligde som te verstrekken
op eene acceptatie van Charlesbetaalbaar na do sluiting der brusselscli»
tentoonstelling.
De zomer was wederom daar; het schilderstuk was voltooid. Vrienden
en liefhebbers waren het komen zien. Allen wenschten den kunstenaar
geluk er mede; allen voorspelden hem een gewissen triomf; doch geeu
van allen deed den wensch blijken het stuk ia eigendom te berillen.
Charles gezondheid nam inmiddels dagelijks af; eene aanhoudende hoest
verscheurde zijne horst en longen; en toch had hij nimmer zoo reie plan
nen voor de toekomst gevormd als thans. Hij zeide tot zijne moeder dat,
zoodra zijn schilderstuk zou zijn verzonden, hij zelf ook naar Brussel wil
de gaan. Er moesten dan nieuwe schulden worden gemaakt, opdat de
kunstenaar zich in behoorlijken slaat onder zijne kunstbroeders konde ver-
toonen. De pogingen, de behendigheid die in het werk werden gesteld
om den verstokten wantrouwenden kleermaker te bewegen kunnen on
mogelijk worden beschreven. Met tranen in de oogen werd een familie
stuk verkocht, om het beloofde sommetje op rekening te geveneindelijk
waren de zoo vurig verlangde kleedingstukken gereed en werd het schil
derstuk opgezonden.
Het was op een Zondag; htt gezin was in de zaal, die wij reeds ken
nen, hij elkander. Niels is treuriger dan de Zondag in eene provincie
stad: dan zijn de straten ied'g, de winkels gesloten; het geraas der plom
pe wagens wordt vervangen door hel gebom der onvermoeibare klok, die
niet ophoudt de geloovigen tot het gebed te roepen. Alles heeft een aan
zien van verveling; het huisraad zelf houdt niet zijn gewoon uiterlijk, en
schijnt zijn bezitters ouder, en meer versleten, meer somber dan gewoon
lijk toe.
Charles moeder, in eenen hoek gezeten, sprak binnen 's monds een
gebed terwijl hare vingeren werktuigelijk een langen rozekrans bewogen.
JLouise zat bij het venster, en mijmerde haif slapende. Charles liep drif
tig, met nedergebogen hoofd, de zaal op en neder. In het toen weder
afgeloopen jaar was hij op eene onrustbarende wijze nog vermagerd in
zijne oogen blonk een hu tengewone glans; eene hoogroode kleur verfde
zijne wangen; sederl den dag waaiop hij zijn schilderstuk had verzonden,
was hij steeds aan eene koortsachtige onrust ten prooi geweest.
Plotseling, en als had een eleklrieke schok heil nlle drie te gelijk be
vangen, liet de moeder den rozekrans vallen, stond Louisc op en bleef
Charles te midden zijner wandeling staan. Er was gescheld 1Diear-
me familie ontving nimmer eenig bezoek, en de schuldeischers laten hun
ne schuldenaren ten minste des Zondags ongemoeid. Dat geschei was dus
eene gebeurtenis.
Ga open doen, Louisezeide Charles.
Louisc ging met ontroering naar de voordeur.
In de zaal was het toen een oogenblik van angstvallig wachten en stil
zwijgen.
Èeue slem klonk door den gang Veertig centimes, een brief uit JJrusicl.
Een brief 1 riep Charles.
Teertig centimes (20 cents), sprak de moeder.
Lotiise kwam weder Linnen met de brief in hare hand.
a IIij is voor u, Charles, zeide zij.
Charles nam den blief en wilde al dadelijk het zegel openbreken do«h
