Voor korten tijd leefde te Londen een echtpaar in
aanhoudende twist, en wanneer de vrouw haren man eens
ter dego wilde ergeren was zij gewoon op spottender! toon
uit te roepen: Ik hoop althans zoo lang te leven, dal ik
op uw graf zal kunnen dansen; dat zal een feestdag voor
mij zijn!" Deze dikwerf herhaalde bedreiging scheen ein
delijk bij den man eene soort van idee fise te zijn gewor
den. De man stierf inderdaad het eerst en daar hij geene
kinderen naliet, kwamen al de leden der familie bijeen,
om hel testament te zien openen. Hoe stonden allen ver
baasd, oj) hel hooien van de eerste bepaling des uitersten
wils, luidende: ïk wenschdal mijn Ijk op tenminste
een kwartier uurs afstand van den wal in zee zal worden
nedergelalenopdat mijne echtgenoot niet op mijn graf
zoude kunnen dansen,"
-Onlangs werd te Londen do volgendo zaak behandeld.
Een arme kleedermaker eischte voor het geregt eene som
van 9 p. st. voor kleederen, die hij gemaakt en geleverd
had aan eenen kwaden betaler. Aan hel bewijs ontbrak
niets. Toen de advocaat van den beklaagde den kleeder
maker vroeg, welke knoopen hij op de kleederen geplaatst
had, werd zonder aarzelen geantwoord: knoopen van laken.
De regler zag den advokaal verwonderd aan en vroeg, wat
dit met de zaak in geschil gemeens had. Veel, antwoordde
de ander, gelijk gij terstond hooren zult. Toen las hij tol
verbazing van allen, verordeningen van Koning William
van Koningin Anna en van George I voor, waaruit bleek
dat hel verboden was, knoopen van laken te maken, en
«lat de eiscber, wel ver van zijne vordering te kunnen er
langen, bovendien eene boete verbeurt had, dewijl hij
knoopen van laken in plaats van koper gebruikt had. Het
is, zcide hij, hier bepaald, dat niemand in Engeland knoo
pen van laken, serge, kamelot of andere stoffen op de klee
deren plaatsen zal, op boele van 40 schellingen voor ieder
dozijn van dergelijke knoopen, en do verordeningen bepa
len bovendien, dat niemand betaling eischen kan voor kiee-
deren zonder knoopen van koper. Deze rede veroorzaakte
een schaterend gelach; maar de regler oordeelde inderdaad
dat deze ongerijmde verordeningen in den goeden ouden
tijd uitgevaardigd om de fabrieken van Birmirigham op te
beuren, ofschoon in onbruik geraakt, nooit terug geroepen
waren en nog werkelijk kracht van wet hadden. Den annen
kleedermaker werd zijn eisch ofschoon die gegrond erkend
was niet alleen ontzegd maar bovendien bedreigd met ver
volging voor de boete, die hij verbeurd had.
Aan den Morning Herald heeft men uit Lissabon het
volgende geschrevenDe hertog van Saldanha bezit zelf
geen vermogen hij heelt de aanzienlijke som verkwist die het
land hem gegeven had en moet dus van zijn jaarlijksch in
komen leven. Hij besloot door een rijk huwelijk van zijn
zoon zijn toestand te verbeteren en zond alzoo den graaf
Saldanha naar Oporto om naar de hand te dingen van don
na Terceira, een twaalfjarig vaderloos meisje, dal met hare
moeder op een landgoed nabij Oporto woonde. Afgewezen
zijnde, besloot bij geweld te bezigen hij zond eene ge
wapende bende af, om het meisje te schaken en wachtte
in de nabijheid met een priester, die terstond het huwelijk
zou sluiten. De beide dames hadden er echter bij tijds er
lucht van gekregen en waren onlvlugl. De handlangers
van den graaf vonden dus niet alleen een ledig huis, maar
tevens de landlieden onder de wapenen, Senora Terceira
die naar Rigoa gevlugt was, slaagde er in, een militair es-
korte te erlangen en zocht een wijkplaats in het klooster
Das Chagas. Hoewel zij voorzien was van eene aanbeveling
van den bisschop, werd zij niet binnen gelaten, oindal de
abdis den zoon van den eersten minister vreesde, en daar
het ruchtbaar geworden was, dat de jonge Saldanha in hel
bezit was van een bevel zijns vaders aan de burgerlijke en
militaire overheid o:n hem in zijn plan te ondersteunen.
Zij heeft het besluit moeten nemen, het land te verlaten.
De liberale bladen beijveren zich deze gebeurtenis te laken
en geven eene soort van waarschuwing aan de burgers om
hun goud in veiligheid te brengen, ten einde niet geplun
derd te worden door tien minister-president en opperbevel
hebber van hel leger.
Te Parijs heeft de heer Fouldminister van staat,
aan mlle Georges het privilegie verleend, de stokken enz.
te mogen bewaren van de bezoekers van bel Nijverheids
paleis in 1854. Zeer vee! sollicitanten hadden zich hier
voor aangemeld, om het voorregt te verkrijgen dit bureau
des cannes te houden, hetgeen, naar men berekent, meer
dan 100,000 fr. zal opleveren. De heer Fould heeft echter
alle aanzoeken van de hand gewezen, en mlle Georges
daarmede begiftigd, om daardoor een bewijs te geven van
erkentelijkheid voor de diensten door haar aan de drama
tische kunst bewezen, en tevens te gernoet te komen in
haro behoeften, waarin die begaafde kunstenares niet in
slaat is uit eigen middelen te voorzien.
Do Salut Public, van Lyon, deelt van den 21 dezer,
hel verhaal mede van een moordtooneel dat den 19den iu
de slad Tournon plaats had. Zekere Jean Alboussière,
Fleury genaamd, een kruijer van reusachtige gestalte, 27
jaren oud, werd dien dag medegedeeld, dat een huwelijk,
dat hij wenschte te sluiten geen voortgang zou hebben.
In zijne waanzinnige woede ontmoette bij zijn petekind,
6 jaren ouden sloeg het ter neder. Vervolgens mishandelde
hij een ieder, die hem in het stadje tegenkwam en ver
scheidene personen ontsnapten met moeite aan zijne handen.
De commissaris van policie, vergezeld door twee gendarmes,
onbekend met de uitgestrektheid van zijne buitensporigheden
zocht hem op en beval hem huiswaarts te keerenbij
scheen te gehoorzamen, maar to middernacht werd de
commissaris door een beambte bij de gaz-fabriek gewekt,
meldende dat hij ter naauwernood aan Alboussière ontsnapt
was, die reeds een ander persoon, een hoedenmaker, had
verworgd. Zes gendarmes begaven zich naar de woning van
den moordenaar, die er zich in opgesloten had; hij riep
hen toe dat hij wel wist, dat het schavot op hem wachtte,
maar dat hij den eersten, die hem zpu aanraken, zou ter
nederslaan. Hij wondde vervolgens verscheidene gendarmes
met steenen en toen zijne grijze ouders en zijne zusters dit
wilden belettenviel hij hen meteen stuk hout hevig aan. Een
zuster wist het huis te ontkomen en smeekte, men zou hare
moeder redden, daar haar vader reeds doodgeslagen was.