WILDFIRE

WILDFIRE

Sommige der onder den hamer gebrachte dieren werden buitengemeen hoog betaald. Zoo bracht eene eenjarige merrie van Galliard uit de Madge Wildfire, 32.400 op, en een merrie veulen van Springfield uit

Lucy keerde zich om in den zadel en liet Wildfire ... „Lucy Bostii, ik wou, dat ik éven zeker was van den hemel als van het 'feit, dat jij in die race op den rug van Wildfire zult ziuen, 'zeide hij.

Den geheelen volgenden dag reed en klom en daal de hij als een bezetene, voortgejaagd door één doel, .vervolgd door spanning en angst. Dierf avond bond hij Wildfire dicht bij water en gras vast en ... Eindelijk bracht Slone Wildfire over den rand. Voor hem strekte zich een mooie, zacht hellende vlakte uit van golvend gras. die naar het donkere dennenbosch, van waaruit de wind loeide, leidde. On

Den volgenden dag zette hij Wildfire steeds na over de eindelooze roode bergruggen, kaal behalve wat uit gedroogd was. Slone legde dien dag vijftig mijl at en kwam in het dalbed, waar een klein ... Den volgenden dag stak hij die over en WildfïreTs sporen waren nog nat op de zandbanken. De hengst ging steeds langzamer. Slone zag hem, kreupel, niet ver voor zich uit. Dien avond sloeg Slone zijn

Op dat oogenblik kwam echter Slone met Wildfire terug. De hengst schitterde als een vlam in het zon licht. Zijn angst voor en haat tegen Slo®e verrieden zich in de wijze, waarop hij gehoorzaamde ... Maar Wildfire "werd een heel ander paard, wannee® hij Lucy zag. lederen dag ging Slone, naar het schee®., meer van hem houden en deed hij meer zijn best om iela te winnen van wat Wildfire bij het zie

De groote lijn van vuur liep nu van helling naar rots over het geheele dal heen. Wildfire kon nooit door die lijn van vlammen komen. Ein nu zag Slone aan het verbleken van den hemel ïn het Oosten ... dofroode vlammen zag opflikkeren. De wilde hengst liep naar het midden van de vallei, rusteloos naar allo kanten behalve (naar den rook. Slone vergewiste zich, dat Wildfire terrein verloor naar mate de lijn

Wildfire's plotseling uitbreken en snuiven ging vooraf aan het knetteren van een geweer. Slone •wist, dat er op hem geschoten was. ofschoon hij den kogel noch gevoeld" noch gehoord had. Hij was niet ... in itaat te zien vanwaar het schot kwam, want Wildfire was gaan springen en hij had zijn aandacht voor het paard noodig. Hij galoppeerde een mijl. Toen kon Slone om zich heen kijken. Was er van boven

„Wildfire, ik heb een lasso om je en een hackamore en een blinddoek", zeide Slone. „En als ik een teugel had, zou ik je dien ook omdoen. VS ie zou ooit gedacht hebben, dat je je zelf zoo vast zou ... half begraven in het zand. Terwijl hij tracht te zich er uit los te worstelen, trok do dichte stof wolk weg, zoodat bij zie® kon. Wildfire lag voor hem op den rand van het hellend vlak en thans was hij

. Hij sneed al het wildbraad in^dunne repen en gebruik te een uur om die te roosteren. Dan ging hij Giggen om te rusten en zeide: vIk zou wel eens willen we ten, waar Wildfire vannacht is. Ben ik dichter ... . Wildfire had verscheidene malen de nauwe kloof voor dien pns op en neer geloopon vóór hij naar beneden gegaan "was. Slone vermoedde, dat de groote hengst geschrokken was van den rousachtigen nfgroud, maar

word volwassen zij zeggen.... Maar O, als ik Wildfire in die race tegen het 'heële veld kan rijden— O, als ik hem maar kon rijden?" ... „U kunt tem rijden. En ik zal die race even graag zien als Bos til of Gordts of wie ook... En luister eens, meisje, Wildfire kan dat grijze renpaard van uw vader best slaan."

kwam uit in een breed dal. Wildfire'a sporen sloegen links af en be gonnen de helling te beklimmen. ... Hier was het rijden makkelijk in vergelijking met wat zij achter den rug hadden. Eenmaal in het dal zag Slono Wildfire ver voor zich uit, hoog op de bel ling. Hij scheen niet kreupel te zijn, maar

„We zullen vanochtend niet met Abe en Bill bo- hooven te dircusaieeron", zelde hij met voldoening. „Wildfire hoeft dat spoor gisteren vóór zonsopgang ... In een rechte lijn had Wildfire een spoor achter gelaten naar den kom van het dal. Hij was niet blij ven staan om te grazen en evenmin had hij naar water uitgekeken. Slone had gehoopt, een waterput

„Wildfire! De King!" zeide hij heesch. ... „We zullen zo niet noodig hebben, als Wildfire en de KingHij hield op en ging naar de paarden.

hij zijn geweer. Wat beteekendon een paar pond meer voor dezen hengst bij zijn laatsten galop? Slone wist, dat het Wildfire's groote on laatste race was. ... Hij zette zijn hengst aan. Wildfire antwoordde met een gehinnik en een sneller tempo. Alles behalve Lucy en de King en Wildfire scheen zoo vreemd en onwerkelijk, deze snelle rit tusschen de dennen

Wildfire scheen schuwer voor de paarden achter hem dan voor de manmen. Het lukte Slone echter toch hem tot op enkele passen vam Sears te brengen. Dan fö©t Slone do teugels vallen- Hij h&d nog een ... Sears deed den revolver aan zijn linkerhand in zijn gordel. De groep met den imdere® bedreigend. WIMfire» hij achteruit en greep naar de 'hangende teugels. Wildfire Bnoof en scheen op het punt oió

Wildfire rende het dal af ver buiten de gillende menigte, die zich langs de helling geschaard had. Bostil was doof voor het lawaai; hij keek den hengst na tot Lucy hem dwong stil te staan enom te ... ana de anderenWe startten. Ik nam de leiding baas. De King had de leiding. Ik heb geen oogen- blik omgekeken, vóór ik Lucy hoorde gillen. Zij kon Wildfire niet houden. Hij vloog op den King af, wilde

De pikeur liep regelrecht naar den bevenden Wild- fire toe. Terwijl Wdldfire steigerde en sprong, greep de pikeur den teugel en trok het paard naar bene den. Wildfire probeerde het nogmaals, trok den ... Bostil kwam vlak bij baar staan, terwijl de pi keur "Wildfire vasthield. Lucy was zoo bleek, als een b oem bij maanlicht. Haar oogen stonden donker d tor emoties, waarvan angst de overheerschende was

Bostil was in den corral bij Wildfire. Dat was de tweede maal, dtot Slone hem daar vond. Wildfire scheen Bostil heel wat vriendschuppelijker gezind te rijn dan zijn heer qn moester. Toen Slone dat ... Bostil keerde zich om, om nogmaals naar Wildfire te kijken, en hij keek lang. Toen hij zich weer omdraaide, was hij een ander man. Slone voelde de machtige^ drijvende passie van dezen ouden

, dat Wildfire er aan dien kant niet uit kon komen. De overzijde werd gevormd door een steilen rots muur. Dan ging hij aan den linkerkant kijken. Hier was de zandige helling bijna te steil zelfs voor hem ... . En daar was gras, dat branden zou. Hij ging naar den pas terug met de zekerheid, dat Wildfire ein delijk terecht gekomen was in een val zooals Slone zich nooit gedroomd had. Het groote paard was ge

kunnen zijn. Dus vertelde Lucy hem alles van de race en daarna moest zij hem alles vertellen over Wildfire en dan over Sione. Maar eerst concentreerde al de belangstelling van Creech zich op Wildfire en de ... „Hij heeft Wildfire aan mij gegeven."

spoor van een lteeuw, dat blijkbaar een dag oud was. Slone werd ongerust toen hij merkte, hoe het, evenals hij zelf deed, Wildfire'» spoor volgde. Na ruim een mijl kreeg hij de zekerheid, tlat de leeuw ... den hengst vervolgde, en voor de tweede maal voelde hij zijn hart samenkrimpen. Reeds had hij Wildfire lief en beschouwde hij, ten gevolae van al, de moeite, die hij deed, het wilde paard al» zijn

„Vandaag Jn de rotsen, waar hij met Wildfire op mij wachtte. Hij hij ... .... Maar laat jo niet door vader misleidenl Vertrouw zijn vrienden niet. En vóór alles, rijd niet voor hemt Hij wil alleen Wildfire hebben en als hij hem niet krijgt, zal hij je haten!"

, steeg op en reed weg met de grimmige zekerheid, dat in Wildfire Lucy's redding lag. ... niet meer op het kiezen van goeden grond voor Wildfire en evenmin op het spoor. De hengst was handelbaarder dan hij ooit voor Slone geweest was. Hij hield van de open ruimte en ham zijn lan gen

denken; het eerste vreeselijk, omdat het haar vlug en on- ,.Daar ben ik wel eeniaszins bang voor.... Wat zal weerstaanbaar naar baar noodlot bracht Wildfire van me denkend ... geestesoog net mooiste type ven een pikeur, dat zij een boschje ceders om een bron heen. Er was gras Wildfire als jij, dan zou ik zeggen, dat hij zich dood

Slone hield zijn paarden in. En Wildfire en Nagger begonnen-, toen zij het jonge meisje zagen, te nintiiken. ... „Geen kwestie van," zeide Slone, die vlug rijn hand naar rijm. gericht bracht ,Dat bloed moet van mijn hand zijn, die ik opengehaald neb, toen ik jWildfire vasthield.'*

,.Ik zal hem temmen", zeide Lin Slone grimmig. „Maar hem te pakken krijgen is heel wat anders. Ik heb geduld genoeg om eon paard to temmen. Maar met geduld vang je geen Wildfire". ... „Lin, wil je Wildfire uitputten en hem dan op de een of andere manier vangen?" vroeg de ander.

„Ja. Joel heeft zijn vader vermoord, toén hij vocht om* Lucy te krijgen.... En ik heb Wildfire Joel laten ver pletteren." ... Slone sloeg zijn donkere oogen met pijn naar hem op; toch schitterden Zij, toen hij Bostil1 diep in de oogen keek. „Wildfire is dood."

Wildfire scheen eenigszins kreupel te loopen. Toen Slone het zag, voelde hij een schrik. Maar toen het tot; hem dooidrong, wat dat kreupel zijn. beteekende, jubelde hij zijn wilde, vreugde uit en ... , dat geen ander pdard dan Wildfire het ooit gedaan had. Maar Slone's haren begonnen te berge te rijzen. Een paard als Wildfire cn bergschapen en Indiaansche pony's waren alle heel anders dan Nagger. De

„Ik kan Wildfire niet verkoopen. Hij is van Lucy." ... „Ik heb Wildfire aan haar gegeven. Zij heeft hem aangenomen. Het was aijgesproken,. Toen toen ver loor ik mijn zelfbeheerscbing en maakte ik haar dolk... En zij zeide.,, dat zij hem in de race zou

„Wildfire heeft me herkend," barstte Lucy uit „Hty was hoelcmaal niet bang. Ik kon alles piet hom doen. E|n hij volgde me naar ©on waterplas." ... Lucy koek vlug op. liet denkbeeld verraste haar, viel in haar smaak. „Onmiddellijk," zeide zij. „Eu hij zou goed voor ie zün. Want hij zou dhdelijk zien, wat voor een paard Wildfire is, zie Je.1'

was. Hoe dat gekomen wa«, ging bov«n zijn be grip; maar hij besefte de waerheld. We& een meisje i Det waa dezelfde mo©dv dien «ij getoond h&d, toen zij Wildfire voor de snelste pandden uit de boven ... - e. Hij hoonde me. Er vielen harde woorden. In te genwoordigheid van allen vertelde hij., dat jij mij kleeren gebracht hebt. En toen heb ik hem uitge daagd den King tegen Wildfire te laten loopen. Mijn

„Lin, ik zal Wildfire aannemen, omdat ik je lief- ... Sarchedon schoot als een pijl uit een boog weg. Lucy zag Slone's gezicht en hoorde zijn woorden niet Dan galoppeerde zij cloor de salie, langs den hinniken den Wildfire, met het koeltje zacht in haar

„Ik doe bet wel. En hij zal je niet dooden. Lin, va/der beeft een groote svmpatbie voor je opgevat. Dat weet ik. Hij denkt, dat hij je baat. Maar in zijn hart doet hij dat niet. Als hij Wildfire bad ... „Dat was het wat me zoo woedend maaktebe kende zij. „Ik schrok, toen je me van Wildfire af trok. En mijn hart klopte klopte zoo, toen je me omhelsde. En toen je me zoende was ik als ver steend. Ik

had 'hij gedacht, dat zij van plan waren Wildfire te stelen. ... van Lucy's liefde, haar moed. Uren en uren had hij in zulke droomen doorgebracht Eén droom vooral bekoorde hem steeds weer, een droom v/aarin hij het Jonge meisje Wildfire rijden zag in een groote race

'HmWildfire. Misschien kan het \neisje geen ... namen van paarden bedenke®. En wat is dat voor efeü paard, dat zij Wildfire noemt?"

brengt deze week de spannende cowboy film ,,Wlldfire", geheel in kleuren uit gevoerd en vol actie en romantiek. Het paard „Wildfire", de koning der prai rie, is de aanvoerder van een troep wilde ... komen er twee redders ln de nood in de vorm van twee paardenhandelaars, die.... Wildfire van een wisse dood weten te redden, waar door zij zich de vijandschap van het hele stadje op de hals halen. Als

I Daarna had springdemonstratio plaats met het paérd Wild-Fire, van den heer P. Hoogsehagen, berijder den heer T. Noot Wz. Doch doordat Wild.-Fire niet erg veel zin scheen te hebben, ging hij nog "al

„Maar ik wed mot u, dat Wildfire hom kun slaan" antwoordde de pikeur mei eon donkeren blik. ... on krachtig. De beide andere paarden beantwoordden het. Lucy ging dichter naar Wildfire toe. Zft word nu betooverd.

. Hij droeg een armvol Daar den corral. Nagger liep aan den Duitenkant zelf de grazen. Wildfire begon te snuivens zooals hij altijd deod. wanneer hij Slone zag, en Slone trachtte, zooals altijd, het paard ... „Zoo tam' ben je toch wel, hor^erige oude duivel." sfe i/Xüaa Utt Lucy's hand zou Wildfire

drinken, bond Wildfire tusschen die wilgen op een grasrijk plekje vast en ging dan terug. ... vond. Eens keek zij om. De man en hel zwarte paard waren niet meer tc zien,, maar Wildfire. glanzend in de zon, keek haar na.

De uitslag luidt: 1. David Broome (Gb.) met Wildfire 3 840 pt.; 2-3 ex aequo: Mi chael Charlesworth (Gb.) met Arion en Claus Pade (Did.) met Froehlich beiden 800 pnt.; 4. Raymond Lombard (Belg.) met

voelde het meeste medelijden met hem. Want hij hield h3t meest van haar. Zij huiverde bij de gedachte aan Slone op dat groote paard op haar Wildfire. En terwijl haar geest dat alles overwoog en schijn baar

vergeten te hebben. Misschien) is het niet zoo erg als we gedacht hebben. O, ik hoop het zoo!.... Hoe is het met mijn paard Wildfire? Ik verlang er zoo naar hem nog eens te rijden. Ik kan me nauwelijks

„Laten we er ®u niet verder over praten. Vertel' me liever eens hoe jé Wildfire e® Slone gered héb."

duc max 1930; Witte valk 8090 Wildfire 32; Allard Picrson 2244; Albino 100160; Bartigon IS65; Bouton d'or 32, Bar dc la Tónna,26; Blauwe Copland 200; Clara Butt 8—18; Centenaire 28; Capblanca 1

Brillant 40—55; Vuur baak 65—115; Van der Neer 36; Witte Valk 4265; Wildfire 30.

Vermist woe. 7/3 op OSG na de gymles: telefoon HTC Wildfire S (zwart). Heeft uw zoon of dochter hem gevonden? Graag een belletje! tel. 315746/ Let op: vindersloon €25.-

In de Witte-bioscoop draalt tot ®n met Maandag ..De strijd in het rotsge bergte" (Red Canvon), een prachtige kleurenfilm naar de roman „Wildfire" van Zane Grev. De natuuroonamen in deze betere wild